ალბათ, თვით სიტყვა ფერისცვალება მის შინაარსს ყველაზე მეტად გადმოსცემს. კონკრეტულად, დღესასწაული ფერისცვალებისა, უფლისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი კი, არის ჩვენს სამყაროში ღვთაებრივი ბრწყინვალების ხილული გამოცხადება ... დღეს კაცთა მოდგმამ სამი მოციქულის, პეტრეს, იოანესა და იაკობის სახით იხილა მომავალი საუკუნო სიცოცხლის დიდება... ზეციურ ბრწყინვალებაში მყოფი „ძე კაცისა“ - იესუ ქრისტე და ორი დიდი წინასწარმეტყველი მოსე და ილია საუბრობდნენ უდიდესი მისტერიის ჯვარცმის შესახებ. რატომ საუბრობდნენ ჯვარცმაზე...? ან რატომ აჩვენა მაცხოვარმა მოციქულებს თავისი ღვთაებრივი ნათელი?
... ერთი კვირით ადრე ამ მოვლენამდე, ფერისცვალებამდე, როდესაც იესუ ქრისტე ესაუბრებოდა მოციქულებს თავის ჯვარცმაზე და იმაზე, თუ როგორ უნდა ვნებულიყო ის, მოციქულებმა ვერ დაიტიეს ეს საიდუმლო,... რადგანაც ძნელი იყო ადამიანისათვის ჯვარცმული უფლის შეცნობა, ამიტომ ახლა ეჩვენა მათ ღვთაებრივი დიდებით შემოსილი, რათა წინასწარ განემტკიცებინა ისინი რწმენაში... პეტრე მოციქულმაც სწორედ, იმიტომ რომ ვერ დაიტია ეს ღვთაებრივი საიდუმლო უთხრა მაცხოვარს: „შეიწყალე შენი თავი, უფალო, ნუ იქნება ეს შენთვის“- ო. (მათე 16,22). რადგანაც არ წარმოედგინა მას უფლის ჯვარცმა... „ხოლო იგი მიუბრუნდა და უთხრა პეტრეს: გამშორდი, სატანა, საცდური ხარ ჩემთვის, რადგან არ ფიქრობ ღვთისას, არამედ - კაცისას.“ ...
რას ნიშნავს : „არ ფიქრობ ღვთისას, არამედ - კაცისას“...?
ეს ნიშნავს იმას, რომ ღვთაებრივს, ყოველთვის, მხოლოდ ადამიანური გონებით, ლოგიკით ვერ ჩაწვდები, ვერ მიხვდები... შეიძლება მიუახლოვდე ოდნავ, მაგრამ ბოლომდე ვერ მიაღწევ... ვერ შეიცნობ მას... ამიტომაც მოაყოლა უფალმა ამ სიტყვებს: „თუ ვინმეს უნდა, შემომიდგეს მე, უარყოს თავისი თავი, აიღოს თავისი ჯვარი და გამომყვეს მე.“ ე.ი. დაუტეოს თავისი ადამიანური განსჯა და გამომყვეს მე მორჩილებითო... ასე საუბრობს თავად სიყვარული...
დავაკვირდეთ აბა, ადამიანებსაც როდესაც ერთმანეთი უყვარდებათ, ლოგიკურად ხომ არ უყვარდებათ? არამედ მზად არიან ყოველგვარი განსჯის გარეშე იყვნენ ერთად და განუშორებლად...
ამიტომ მითუმეტეს, ღვთაებრივ სიყვარულს ვერ მიწვდება ის,რომელიც მხოლოდ ლოგიკური დასაბუთებით, ან ანალიტიკური დასკვნებით, შეეცდება მიწვდეს მიუწვდომელს... აქ შერწყმაა საჭირო ყოველივე ამაღლებულის... სულის, გულის,გონებისა და ნებელობის ძალის... აქ სინერგიაა საჭირო... რწმენის, სიყვარულის, ცოდნისა და ზრახვის... და რაღა თქმა უნდა ღვთის მადლისა და წყალობის...
ღმერთმა მოგვცეს ჩვენ ძალა ამ ყოველივეს შესამტკიცებლად....
რატომ ეჩვენა უფალი მოციქულებს მოსესთან და ილიასთან ერთად? იმიტომ, რომ მაცხოვარი მათ ილია არ გონებოდათ, ძველი აღთქმის უდიდესი წმინდანი, წინასწარმეტყველი, რომელიც ხორცით იქნა აღტაცებული ზეცად.... რათა ეჩვენებინა, რომ მოსეს სჯული მას არ დაურღვევია და რომ პირიქით, იგია ის, რომელმაც მოსეს მისცა სჯული... ის არის რომელზეც წინასწარმეტყველება და სჯული ქადაგებდა აქამდე...
ფერისცვალებისას ასევე განცხადდა წინასწარმეტყველება ღვთის წმინდათა და მართალთა მომავალი დიდებისა, თუ როგორ იქნებიან ცოცხალნი და გარდაცვლილნი წმინდანნი და მართალნი უფლის მეორედ მოსვლისას გაბრწყინვებულნი... გარდაცვლილნი მოსეს მსგავსად და ცოცხალნი ილიას მსგავსად...
გარდა ამისა ამ ღვთაებრივ მოვლენაში ჩვენ ვხედავთ თუ როგორ ჭვრეტს მარადის, მიწიერი ეკლესია პეტრეს, იოანესა და იაკობის სახით, ზეციურ ეკლესიას - წარმოჩენილს მაცხოვრისა და მისი ორი დიდი წინასწარმეტყველის სახით. „კეთილ არს ჩვენდა აქა ყოფაი“ ხმობს პეტრე მოციქული უფლისადმი... და მასთან ერთად ჩვენც, ვინც ეკლესიაშია თავისი ცნობიერებით, ვამოწმებთ ამას: ... „კეთილ არს ჩვენდა აქა ყოფაი“ უფალო... კეთილ არს შენს სახლში, ანუ შენს ეკლესიაში ყოფაი...
მორწმუნე ადამიანიც როდესაც ღვთის მადლის მოზღვავებას იგრძნობს,სულიერ სიხარულს,
აღარ სურს რომ დატოვოს ღვთის მადლმა და სულ ასეთი სულიერი მდგომარეობა უნდა რომ ჰქონდეს... რადგანაც იგი ამ წამიერ გაელვებაში ქვეცნობიერად ჭვრეტს თავის დაკარგულ უკვდავებას,თავის დაკარგულ სამოთხეს, რომლიდანაც ცოდვით დაცემის შემდეგ ოდესღაც გამოვარდა... და იმ ჩვენ სულიერ სამშობლოში დაბრუნება მხოლოდ ქრისტეს მეშვეობითაა შესაძლებელი...
ფერისცვალების შინაარსი ამოუწურავია... ფერისცვალებაა ადამიანის ცხოვრებაც და თავად ადამიანიც ცვალებადია, ზოგიერთნი იცვლებიან და მიდიან თაბორისული სინათლისკენ, ზოგიერთნი კი პირიქით სიბნელისკენ... ფერისცვალებაა ისიც, როდესაც ახალგაზრდობას სებერე შეცვლის... ეს შეუგუებელი სინამდვილე ადამიანისა... ეს ყველაფერი უნდა გვაფიქრებინებდეს იმას, რომ ადამიანი ოდესღაც უკვდავი იყო - მარადიულად ახალგაზრდა... და ცოდვით დაცემის შემდეგ გამოჩნდა მისი დღეების მთვლელიც - დრო... მაგრამ მადლობა ღმერთს, ქრისტიანებს დრო არ გვაშინებს, რადგანაც ქრისტეში და ქრისტეთი ჩვენ მარადიულ სიცოცხლეს მოველით, სადაც სიხარულია და ცხოვრებაა დაუსრულებელი...
ვილოცოთ რომ ჩვენშიც მომხდარიყოს სულიერი ფერისცვალება და ღვთაებრივი ნათლისაკენ ეცვალოს ფერი ჩვენს ცხოვრებას! და გვხსომებოდეს მუდამ ჩვენი ზეციერი მამის ხმა:„ესე არს ძე ჩემი საყუარელი, ამისი ისმინეთ“..." ამინ! მარადის გვესმინოს უფალო შენი...
ქრისტესმიერი სიყვარულით იღუმენი იოანე კავსაძე
