დღევანდელი სახარებიდან ჩვენ მოვისმინეთ იგავი ათ ქალწულზე რომლებიც სიძის დასახვედრად გამოვიდნენ ლამპრებით, ეს გახლდათ აღმოსავლური ტრადიცია, მექორწილე წყვილის შეთანხმების შემდეგ, სადღესასწაულოდ შემოსილი სიძე, მეგობრებთან ერთად, ჩვენ ენაზე რომ ვთქვათ, მაყრიონთან ერთად, მიდიოდა საპატარძლოსთან სახლში, რომელიც საზეიმოდ გამოწყობილი, მეგობრებით გარემოცული, ელოდა მის მოსვლას. ჩვეულებრივ ეს ღამით ხდებოდა ხოლმე და ამიტომაც სასიძოს ხვდებოდნენ ანთებული ლამპრებით. ამის შემდეგ სასიძო და საპატარძლო, დღესასწაულის ყველა მონაწილესთან ერთად, ხმაურიანი შეძახილებით, სიმღერითა და მუსიკით, მიდიოდნენ სიძის სახლში, სადაც კარი დაიხშებოდა და აღარავის აღარ უშვებდნენ.
და აი, გამოვიდნენ ათი ქალწული მიგებებად სიძისა, ხუთი გონიერი და ხუთი სულელი... გონიერებს ლამპრების გასანათებლად საკმარისი ზეთი ჰქონდათ, ხოლო სულელებს ძალზედ მცირე, და როდესაც დადგა ჟამი სიძის დახვედრისა, ხუთი გონიერი ქალწული სიხარულით მიეგებნენ სიძეს, რადგანაც მათ ყველაფერი წესრიგში ჰქონდათ, ხოლო სულელნი კი დაიბნენ, რადგან არც ზეთი ჰქონდათ საკმარისი და არც სინათლე, და გონიერებს მიმართეს, გაგვიყავით ზეთიო.... მაგრამ შეუძლებელი იყო გაყოფა, რადგანაც სიძე უკვე ახლოს იყო, და აღარ მოესწრებოდა... წადითო გონიერმა ქალწულებმა თითქოს ასე უთხრეს სულელებს და იქნებ მოასწროთ ყიდვა ზეთისო მაგრამ უკვე გვიან იყო...
ამ იგავით მაცხოვარმა, კიდევ ერთხელ, მიგვანიშნა ეკლესიურ ადამიანთა ხვედრზე, ათ ქალწულში იგულისხმება ხილული ეკლესიის სისავსე, რომელიც მოელის სიძის - ქრისტეს გამოჩენას დედამიწაზე თავისი დიდებით, იგულისხმება ის ვინც მოელის წყალობას ღვთისაგან ამ ქვეყნად...
მათ შორის ხუთი გონიერი ქალწული გახლავთ ისინი, რომელთაც კეთილი ღვაწლი მოიმუშაკეს, განამრავლეს ირგვლივ თავიანთ სიცოცხლეშივე სიყვარული და სიკეთე და ღირსნი გახდნენ უფალთან ერთობისა...
ხოლო სულელებში კი უნდა ვიგულისხმოთ ისინი, რომელთაც მიიღეს ბეჭედი სულისა წმიდისა, მოინათლნენ ქრისტიანებად, მაგრამ ვერანაირი კეთილი საქმე ვერ აღასრულეს, მხოლოდ სიტყვით გახდნენ ქრისტიანები და ღვაწლი დაივიწყეს... რის გამოც ვერ შევიდნენ მექორწილეთა სიხარულში... უფალთან ერთობაში...
ყოველივე ეს, ის პროცესია, რომელიც დაიწყო ჯერ კიდევ ქრისტეს ქადაგებიდან, პირველი საუკუნეში, და რომელიც ფაქტიურად არის გარჩევა კეთილისა ბოროტისაგან ... „მაშინ ორნი იქნებიან ველად, ერთი წარიტაცება და ერთი დარჩება“-ო, დაწერილია სახარებაში... ანუ, ერთი წარწყმდება და ერთი გადარჩებაო...
ე.ი. მხოლოდ ქალწულად წოდება ანუ მხოლოდ ქრისტიანად წოდება ვერ გაუღებს სასუფევლის კარს ადამიანს.... მას სათნოებანი უნდა ჰქონდეს მოხვეჭილი... ამისათვის იფხიზლეთ, რადგანაც არ იცით სიძე როდის მოვაო, გვაფრთხილებს მაცხოვარი...
..... წმ. მამები აღნიშნავენ; რომ ზეთი რომელიც საკმარისად ჰქონდათ გონიერ ქალწულებს ნიშნავს მადლის სიმბოლოს, სიყვარულისა და კეთილი საქმეების სიმბოლოს, რომელსაც ადამიანი მხოლოდ საკუთარი ღვაწლით და ღვთის წყალობით მოიპოვებს მას და რომელიც ბუნებრივ პიროვნულ თვისებად გარდაიქცევა ადამიანში, რის გამოც მისი ვინმესთვის გაყოფა შეუძლებელი ხდება... მაგალითად თუ კეთილი ხარ და მშვიდი ბუნებით, ან ნებისყოფით, და შენს გვერდზე დგას ბოროტი და მზაკვარი, გამტკიცებული ამ მდგომარეობაში... გადასცემ მას სიკეთეს უცბად? ანდა გახდება იგი უცბად კეთილი? ეს ხომ შეუძლებელია... შენი პიროვნული თვისება სხვას რომ აჩუქო... ისე მათთვის გახდება შეუძლებელი უფალთან მყოფობა, რომელთაც ვერ ან არ შეიძინეს საღვთო მადლი თავიანთი შრომით და უფლის წყალობით...
ამიტომ არანაირი სიკეთე არ არსებობს გაყინული და გაჩერებული ის სულ უნდა მიიწევდეს მაღლა და მაღლა, ის სულ უნდა ენთოს ცეცხლივით, თუ ჩვენ ყოველდღე არ ვთესეთ სიკეთე, თუ ჩვენ ყოველდღე არ წარვემატეთ, ეს ნიშნავს იმას რომ ძირს ვეშვებით, ბნელდება, ქრება ცეცხლი და ვიყინებით,... სიკეთეში არ ვგულისხმობ მხოლოდ ვინმესთვის ფულის ჩაჩხრიალებას, არამედ კეთილ სიტყვას, კეთილ საქმეს წმინდა აზრებს... ლოცვას, მარხვას და ა.შ...ზარმაცთან ძნელად მიდის მადლი...
ე.ი. რა არის მთავარი მოწოდება ჩვენი დღევანდელი სახარების საკითხავიდან? ის რომ ჩვენს სულიერ ლამპრებში ე.ი. ჩვენს არსებაში, ყოველთვის გვქონდეს ზეთი კეთილსურნელოვანი, ზეთი სიყვარულისა და სიკეთისა... რათა ჩაუქრობლად ენთოს ჩვენი ლამპრები ღვთის წინაშე...
და თუ კი დღეს თქვენ სიკეთეს ჩადიხართ და ვერ ხედავთ სიკეთის საზღაურს ამ ქვეყნად, ნუ დანაღვლიანდებით, რადგანაც სიკეთეს თუ აკეთებ, სიყვარულს თუ თესავ... და ა.შ. ... ეს უკვე დიდი წყალობაა თქვენზე, დიდი მადლია თქვენზე, რადგანაც ლამპარი თქვენი ბრწყინავს ღვთის წინაშე...
ამიტომ ვეშუროთ ყოველგვარ სიკეთეს, ქრისტესმიერ საყვარელნო, რომელიც უფლის სიხარულში შეგვიყვანს... ამინ!
ქრისტესმიერი სიყვარულით
იღუმენი იოანე ილიასი
