“ვინც ჩემთან არაა, ჩემს წინააღმდეგაა"

...თქვა უფალმა: “ვინც ჩემთან არაა, ჩემს წინააღმდეგაა; და ვინც ჩემთან არა კრებს, - ფანტავს.” ერთი შეხედვით ეს სიტყვა უფლისა მძაფრად ჟღერს და იგი არათუ ურწმუნოთა, არამედ მორწმუნეთა ყურთა სმენასაც შეაკრთობს, მაგრამ მასში, თუ კარგად ჩავუღრმავდებით დიდი სიყვარულია კაცთა მოდგმისადმი გამოხატული… როგორც ვიცით უფალი განკაცდა კაცთა მოდგმის გადასარჩენად და მისი ყოველი აზრი, სიტყვა და ქმედება ადამიანთა სასიკეთოთ იყო მიმართული. მაშ გამოვიძიოთ თუ რას გვეუბნება უფალი ამ სიტყვებით? რა უნდა გავიაზროთ ჩვენ ამ სიტყვებში? … არსებობს მრავალი განმარტება ამ სიტყვებისა წმინდა მამათაგან თუ სხვადასხვა საერო მასწავლებელთაგან, მაგრამ წმინდა გაბრიელ ეპისკოპოსის განმარტება ვფიქრობ ზედმიწევნით ზუსტად წარმოაჩენს მის სულიერ შინაარსს. წმინდა მამა განმარტავს, რომ ამით ჩვენ უფალი გვეუბნება, იმას რომ ის “ ვინც არ მიიღებს ჩემსა სწავლასა და სჯულს, ვინც არ არის მოზიარე და თანახმა ჩემი აზრის, იგი არის ჩემი მტერი: ასევე, რომელიც მიიღებს ჩემს სწავლას და არ აღასრულებს მას, და არ შეეცდება, რომ შეიძინოს და გაამდიდროს თავისი თავი სათნოებებით, რომელთაც მე ვასწავლი, იგი წახდება სულიერად და გაღარიბდება”…
...ვფიქრობ რა ამ სიტყვებზე, სხვადასხვა აზრებთან ერთად, ჩამესმის თანამედროვე ადამიანის ყველაზე, თუ შეიძლება ასე ითქვას, ამპარტავნული და ალბათ ღვთისათვის არმოსაწონი შეკითხვა: “რა… ქრისტიანი ვინც არაა, ყველა დაიღუპება?”… ამას ამბობენ ძირითადად ურწმუნო ადამიანები, მაგრამ სამწუხაროდ მორწმუნეთაგანაც, უფრო სწორად მცირედმორწმუნეთაგან გავიგონებთ ხოლმე მსგავსს შეკითხვებს… გასაგებია, რომ ადამიანისათვის ძალიან ძნელია ძალით ირწმუნო ანდა ძალით შეიყვარო… რადგან ეს ისეთი გრძნობებია ადამიანის სულში, რომელსაც ვერ შეეხები, მაგრამ ვინც უკვე მონათლულია და მეტნაკლებად საეკლესიო სინამდვილეში ერკვევა, მას არა აქვს უფლება ასე ფიქრობდეს და ამგვარ შეკითხვებს სვამდეს… ეს ის შემთხვევაა, როდესაც ადამიანმა აღვირი უნდა ამოსდოს მის აზროვნებასა და ფიქრებს… რატომ?..
ღვთისაგან დალოცვილო! რა გაიძულებს იფიქრო, რომ ქრისტეს გარეშე არსებობს გადარჩენა? რა გაიძულებს იფიქრო რომ, ქრისტეს გარეშე ვინმე ცხონდება? მაშ ქრისტე ჯვარსეცვა ტყუილად..? შენთვის? მაშ ტყუილად ეწამნენ ქრისტეს გულისთვის წმინდანები? მაშ რაღა საჭიროა ეკლესია თუ კი გგონია რომ მის გარეშეც არსებობს გადარჩენა -ხსნა… და ჭეშმარიტად! როცა ამბობს უფალი, რომ ის “ვინც ჩემთან არაა, ჩემს წინააღმდეგაა” სრული სიმართლეა…
თუ არა გაქვს სწორი გულისხმიყოფა ან დაიბენი, ითხოვე უფლისგან და მოგეცემა, ამას ამბობს იაკობ მოციქულიც თავის ეპისტოლეში: “უკუეთუ ვინმე თქვენთაგანი ნაკლულევან არს სულიერითა სიბრძნითა, ითხოვენ ღმრთისაგან,” და მოგმადლებს სიბრძნეს არ დაგაყვედრებს…
“ ამიტომ გეუბნებით თქვენ” ამბობს უფალი: “ ყოველი ცოდვა და გმობა მიეტევება ადამიანებს, მაგრამ სულის გმობა არ მიეტევება მათ. “ სწორედ როდესაც ეჭვის თვალით შეხედავ ღმერთის ამ უდიადესს და უაღმატებულესს მსხვერპლს- ღვთის განკაცებას და ქრისტეს ღვთაებრივ ღვაწლს დედამიწაზე, რომელიც მან გაიღო ადამიანთა მოდგმის გადასარჩენად … შენ ნებით თუ უნებლიედ, სულიწმიდის გმობაში ჩავარდები… (ღმერთმა დაგვიფაროს!)
თქვენ იცით, რომ ყველა ცოდვა შეიძლება მიეტევოს ადამიანს, თვით უსაშინლესი და უსაძაგლესი ცოდვებიც კი, მაგრამ სულიწმიდის გმობა არ მიეტევება ადამიანს არასდროს… მაგალითად; თვითმკვლელობა, რაშიდაც მეტნაკლებად შეიძლება ვიგულისხმოთ ნარკომანია და ლოთობა, ღვთის მცნებების დარღვევა, არა სისუსტის გამო, არამედ წინასწარი განზრახვით და გადაწყვეტილებით… და რაც უკვე ზემოთ ვთქვით, სულიწმიდის გამომხსნელობითი საღვთო მოქმედებების უარყოფა..
“ ვინც იტყვის სიტყვას კაცის ძის წინააღმდეგ, მიეტევება მას; მაგრამ ვინც იტყვის სიტყვას სული წმიდის წინააღმდეგ, არ მიეტევება მას, არც ამ წუთისოფლად და არც საუკუნო სოფლად.” ეს იმიტომ თქვა, მაცხოვარმა მაშინ რომ ებრაელებმა ჯერ ბოლომდე არ იცოდნენ, ღვთის მეორე ჰიპოსტასის განკაცებისა და მისი ღვთაებრივი ქმედებების შესახებ, ხოლო სულიწმიდის ქმედებანი კი მათ ძველი აღთქმის პერიოდშიც ჰქონდათ ნანახი და შეცნობილი…
მაგრამ აქვე უნდა ითქვას ისიც, რომ სხვადასხვანაირია ღვთიური მიმტევებლობა და ადამიანური მიმტევებლობა… თქვენ გახსოვთ, როდესაც დავით წინასწარმეტყველმა შესცოდა, ცოდვათა გამოსასყიდათ მას მიეცა არჩევანი ან ღვთის სასჯელი მიეღო ან ადამიანის მსჯავრი მიეღო და მან აირჩია ღვთის სასჯელი, რადგანაც იცოდა რომ უფალი უფრო მეტად მოწყალე იქნებოდა… დიახ, ადამიანები ხშირად დაუნდობლები ვართ ერთმანეთის მიმართ… და ხანდახან იმას რასაც შენ ღმერთი გპატიობს, ადამიანი არ გპატიობს…
“ან სცანით ხე ვარგისად და მისი ნაყოფიც ვარგისად; ან სცანით ხე უვარგისად და მისი ნაყოფიც უვარგისად; ვინაიდან ნაყოფით იცნობა ხე.“
როგორც ხე თავისი ნაყოფით შეიცნობა, ასევე ღვთის სული - სულიწმიდა, ღვთის სიტყვითვე - ძით შეიცნობა… ასევე ადამიანთა მოდგმაც თავისი საქმეებით შეიცნობა… და იცის რა უფალმა ადამიანთა საქმენი კიდევ უფრო მძაფრად შეაგონებს მათ, რათა მათ გაყინულ გულებში ღვთაებრივი ცეცხლი დაინთოს. . . - “იქედნეს ნაშიერნო, როგორ შეგიძლიათ, თავად უკეთურთ, კეთილი სიტყვის თქმა? ვინაიდან გულის სისავსისგან მეტყველებს ბაგე. “
იქედნე არის ქვეწარმავალი, ისინი როცა იბადებიან საკუთარი დედის მუცელს გამოჭამენ და ისე გამოდიან.. ამას მიმართავს იმ უგულისხმისყოფო და უმადურ ადამიანებს, რომელთაც საკუთარივე ბოროტება სჭამთ შიგნიდან… რომელთაც რომ დაინახეს მაცხოვრის მიერ აღსრულებული სასწაული - ეშმაკეულის განკურნება, თქვეს რომ ეშმაკის მთავრით განდევნისო ეშმაკებს… მათ არ შეუძლიათ კეთილი სიტყვა თქვან.. რადგანაც გულში რაც ააქვთ ის ააქვთ პირზე… თქვენ გინახავთ ვინმეზე ან რამეზე გაღიზიანებული ადამიანები რომელნიც თავიანთ შეფასებებში დაუნდობლად ამკობენ ერთმანეთს ხოლმე სხვადასხვა უწმაწური სიტყვებით… და სწორედ იმ დროს როდესაც ისინი ვინმეს უწოდებენ მაგალითად, (შენდობას ვითხოვ და) “ნაგავს” … შესაძლოა, სწორედაც რომ თვითონ იყვნენ ისეთები…
რადგან …“კეთილ კაცს კეთილი საუნჯისგან გამოაქვს კეთილი, და ბოროტ კაცს ბოროტი საუნჯისგან გამოაქვს ბოროტი. “ ამიტომაც უნდა იყოს ჩვენი სასმენელნი გამზადებულნი კეთილი სიტყვის - ღვთის სიტყვის შესასმენად, ამიტომაც უნდა იყოს ჩვენი ბაგენი გამზადებულნი კეთილი სიტყვის აღმოსათქმელად… რადგანაც ყოველი თუნდაც უმისამართოთ წარმოთქმული სიტყვისთვის “ ყოველი ფუჭი სიტყვისათვის, რომელსაც იტყვიან კაცნი, პასუხს აგებენ ისინი განკითხვის დღეს. “ … “ვინაიდან” -დაწერილია “სიტყუათა შენთაგან განჰმართლდე და სიტყუათა შენთაგან დაისაჯო “…
ცოტა არ იყოს მძაფრი ქადაგება გამოგვივიდა დღეს, მაგრამ როგორც მარილის სიმლაშე ინახავს ხორცს გაფუჭებისგან, ისე მკაცრი შეგონებაც ხანდახან სულს იცავს სხვადასხვა უკეთურობებისგან… ღმერთმა დაგლოცოთ და განგიმტკიცოთ რწმენა უფლისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი! ამინ!
ქრისტესმიერი სიყვარულით, იღუმენი იოანე+ 2011 წელი შაბათი 6 გვისტო

ათონის მთა, ფილოთეოს მონასტერი, 2007 წლის 26 ნოემბერი. ჩემი მფარველი წმინდის იოანე ოქროპირის ხსენების დღე.

ქორკანდელი (მრავალტოტიანი სასანთლე)
საეკლესიო წესგანგებით კვირა დღეებსა და სადღესასწაულო დღეებში ღვთისმსახურებისას ტაძრებში ანთებენ ყველა კანდელს, მათ შორის ქორკანდელსაც, რომელიც ჰკიდია ტაძრის შუაგულში, გუმბათის ქვეშ. ქორკანდელი სიმბოლურად განასახირებს ღვთაებრივ ნათელს, რომელიც ცათა სასუფეველში ანათებს მართალთა სავანეს. ანთებულ სანთელთა სიმრავლე კი, როგორც თანავარსკვლავედი, ასევე განასახიერებს ზეციურ ეკლესიას, სულიწმიდით გაბრწყინებულ ადამიანებს - წმინდათა კრებულს, რომელნიც აღტრფობილნი არიან ღვთაებრივი სიყვარულით... ზოგიერთ ქორკანდელს ბოლოში, ანუ ქვემოთ აქვს ქრისტე მაცხოვრის მაკურთხეველი მარჯვენის ხატება, რომელიც აკურთხებს მიწიერ ეკლესიას, ასევე მასში უნდა ვიგულისხმოთ შემოქმედის მარჯვენა, რომლითაც მან შექმნა ეს სამყარო...
დღევანდელ საეკლესიო ღვთისმსახურების პრაქტიკაში ქორკანდელი
უმეტესად გამოიყენება მონასტრებში (ძირითადად ათონის მთაზე)... როდესაც ქორკანდელის გამოყენებაზე ვსაუბრობთ, ვგულისხმობთ იმას, რომ ღვთისმსახურების გარკვეულ მონაკვეთებში ღვთისმსახურნი მას ატრიალებენ წრიულად... რათა მორწმუნენი, გარკვეულწილად აღამაღლონ, გონების თვალით, ზეციურ ეკლესიამდე...
აქვე მინდა რომ ძალიან მოკლედ, გაგიზიაროთ თქვენც, 2007 წლის ნოემბერში, ჩემი, ათონის მთაზე მომლოცველობისას, განცდილი პირველი შთაბეჭდილება...
ათონის მთაზე, თითქმის ყველა მონასტერში, ღამისთევის მსახურებები იწყება დაახლოებით შუაღამის 3:00 საათზე და გრძელდება დილის 8:00 საათამდე ან უფრო მეტ ხანს...
ყველა მონასტერში მსახურების დაწყებას გვატყობინებს ზარების რეკვა ან კანკური - ფიცრის სარეკელი, რომელიც მოგვაგონებს ქრისტე მაცხოვრის მილურსმნვნას ჯვარზე, ან კიდევ საგანგებოდ დადგენილი მორჩილი, რომელიც აკაკუნებს თითოეული მონაზვნის კარზე, რითაც გვახსენებს მაცხოვრის სიტყვებს სახარებიდან: “იღვიძებდით უკუე, რამეთუ არა იცით დღე იგი, არცა ჟამი, რომელსა შინა ძე კაცისაჲ მოვიდეს“ …
ღვთის მადლით და წყალობით წმ. იოანე ოქროპირის ხსენების დღეს 26 ნოენბერს, აღმოვჩნდი ფილოთეოს მონასტერში, ერთერთი მკაცრი ტიპიკონოს მქონე სავანეში. მონასტრის სიწმინდეთსაცავში დაცულია მრავალი წმინდის უხრწნელი წმინდა ნაწილები, მათ შორის იყო დაცული წმ. იოანე ოქროპირის უხრწნელი ხელის მტევანი, რომელიც იმ დღეს გამოაბრძანეს თაყვანისსაცემად. საოცარი მსახურება აღევლინა გალობით და ფსალმუნებით, თითოეული ბერი მსახურებისას თითქოს დროისა და სივრცის მიღმა იმყოფებოდა, ისინი თითქოს არამხოლოდ მსახურობდნენ, არამედ ეს იყო მათი სუნთქვა, მათი გულისცემა, მათი ცხოვრება... ყოველი მათი მოქმედება და მოძრაობა იყო გაჯერებული, რაღაც, საღვთო სიმსუბუქით... არანაირი დაღლა და არანაირი მოწყენილობა არ დაგეუფლებოდა ამ საკმაოდ ხანგრძლივ მსახურებაზე... ეს იყო ჩემთვის ერთერთი ყველაზე ლამაზი და დაუვიწყარი დღე ჩემს ცხოვრებაში... ეს იყო დღე როდესაც მივხვდი რომ ნამდვილი ლოცვა არ არის მხოლოდ მოვალეობა ჩვენი, არამედ ეს არის ჩვენი სიცოცხლის არსი და წყარო, რომელიც არ მოგბეზრდება არასდროს...და რომელი სულიერი მდგომარეობაც ყოველთვის უნდა ვეძიოთ ჩვენში...

კალიფორნიის ქართულ სამრევლოებს

ქრისტესმიერ საყვარელნო შვილნო, ამ წერილის დაწერა გადამაწყვეტინა თქვენდამი ჩემმა სიყვარულმა და პირიქით თქვენმა სიყვარულმა ჩემს მიმართ... უკვე მესამე წელია ჩვენი პატრიარქისა და მეუფე დიმიტრის ლოცვა-კურთხევით ვიმყოფები თქვენთან და შეძლებისდაგვარად ღვთის მადლით და წყალობით ვემსახურები ქრისტეს და თქვენ. . .
ჩვენ უკვე მეტნაკლებად გავიცანით ერთმანეთი, განვვლეთ ერთად განსაცდელებიც და ლხინის დღეებიც...
საოცარი საიდუმლოა და გრძნობაა მღვდლობა, რომელიც თავის თავში მამობასაც და შვილობასაც შეიცავს ერთად...ამით მინდა ის ვთქვა, რომ ამ ხნის მანძილზე, მე თითქოს, ხან თქვენი მამა ვიყავი და ხან კიდევ, თითქოს თქვენი შვილი... როდესაც ვგრძნობდი ჩემს მამობას, მაშინ ვფიქრობდი რომ თავს გავწირავდი თქვენთვის, ნებისმიერ დროს, დაგიცავდით და დაგიფარავდით ყოველგვარი ბოროტებისგან... სულს დავდებდი თქვენი გულისთვის! - ხოლო როდესაც ვიძლეოდი ხოლმე ამასოფლის რაიმე ცდუნებისაგან და სულიერად სუსტად ვიგრძნობდი თავს, მაშინ თითქოს თქვენი შვილი ვიყავი, რომელსაც მშობელი ყველაფერს პატიობდა... J რისთვისაც გმადლობთ სიმდაბლით..
...ძალიან მახარებდა ის, რომ თქვენ, კარდაკარ, დამყვებოდით ყველგან, სხვადასხვა ტაძრებში სალოცავად, იქ სადაც კი ღვთისმსახურების ჩატარების საშუალებას გვაძლევდნენ... და მიხარია, რომ ეს დღესაც ასეა... ვწუხვარ იმაზე რომ აღსარებისა და ყოველკვირეული ზიარების საკითხები ისევ წაიფორხილებს ჩვენში... ნუ გეშინიათ! სინანულის კარი ღიაა..! საიდანაც ღვთისაკენ მიმავალი გზა იწყება...“…ნუ გეშინინ, რამეთუ მე შენ თანა ვარ.; ნუ დაფრთხები რამეთუ მე ვარ ღმერთი შენი, რომელიც გაგამხნევებ და შეგეწევი ჩემი მხსნელი მარჯვენით.” - ამბობს უფალი..

“მოდით ჩემთან, ყოველნო მაშვრალნო და ტვირთმძიმენო”.. ...მაშვრალნო შრომით და განსაცდელებით... და ტვირთმძიმენო ცოდვებით და წუთისოფლის ამაოებით... და მე განგისვენებთ თქვენ, მე შეგეწევით თქვენ და გაგაძლიერებთ თქვენ...

..რა ბედნიერებაა.. ღვთის სახლში დამკვიდრება... ამას გაიგებს, ის ვინც სიყვარულს მიელტვის... ეს ცხოვრება ჩაივლის მალე დიდი ხმაურით და დადგება დიდი სიმყუდროვე, რომელიც არასდროს არ იქნება მოსაწყენი...
ჩვენ კი ვიაროთ ერთად ღვთისაკენ... სიყვარულისკენ და ვერავინ მოგვერევა ვერასდროს...
ღვთის წყალობა და სიხარული გამრავლდეს თქვენში და სიყვარული წინა-გიძღოდეთ თქვენ!!!

ქრისტესმიერი სიყვარულით,
თქვენი მსახური ქრისტეში იღუმენი იოანე+

The Sermon at the St. John The Baptist Serbian Orthodox Church on 6th week after Pentecost

Today’s Gospel’s reading is about how Jesus healed paralyzed man.. we already know that Jesus had healed many people and he had performed many miracles at that time… but today’s reading also shows us fallen humanity’s views and values in our daily life…

So once again, let’s cast a glance at today’s gospel’s reading…
“Jesus stepped into a boat, crossed over and came to his own town.” - as you already know Jesus’ own town is Capernaum, which served as his headquarters - “ 2 Some men brought to him a paralyzed man, lying on a mat. When Jesus saw their faith, he said to the man, “Take heart, son; your sins are forgiven.” … what do we see here? First of all ..That the faith is indispensable condition for salvation, and faith is collective as well as personal, for the faith of the paralyzed man’s friends is required for his healing…
“..son, your sins are forgiven..” these words are the most desired words to hear by God’s mouth for everyone… and especially for the man who was paralyzed and who has been tortured for a long time… but Look! What some people said, who were gathered around him, not to listen and get to know him… but only to judge him and only catch him in wrong teachings…

“At this, some of the teachers of the law said to themselves, “This fellow is blaspheming!”…
how honorable and responsible is to carry a name of a teacher… and especially “teachers of the law” … I won’t tell you, historically … who were they or what kind of persons they were… (I believe that you already know about it…) but I’d like to direct your thoughts.. for a second.. to the title: “teachers of the law”… who has the right to teach? First of all he who has learned and has education and who communicates easily with people... who is attentive about the inner meaning of teaching… and who is attentive to inner meaning of the law… all the rules of divine law… is for kindness of humanity,…and is for the well-being of people… God doesn’t need our rules only for rules… God needs our love… because we are the part of this love… and by helping each other we’re trying to achieve this love… that’s why when Jesus saw a faith – a fruit of love in this paralyzed man, he healed him…

but when man without observation, impatiently discussing and saying things, shows us how external and empty his soul is…

if we look more deeper in these words: “This fellow is blaspheming!”…
… we will see the roots of where it came from… it’s one of the most detrimental emotions in a human being.. when you are in trouble, when you see your neighbor – friend is happy and triumphant… we call it envy..!! this feeling is destroys a man.. it corrodes him from the inside. Unfortunately almost every man has this sense inside their selves more or less… only a humble man doesn’t have this feeling. If we discover even a little bit of envious feeling in our hearts, we must reject it immediately…

“Knowing their thoughts, Jesus said, “Why do you entertain evil thoughts in your hearts?” – truly the evil thought is envy too… 5 Which is easier: to say, ‘Your sins are forgiven,’ or to say, ‘Get up and walk’? 6 But I want you to know that the Son of Man has authority on earth to forgive sins.” So he said to the paralyzed man, “Get up, take your mat and go home.” 7 Then the man stood up and went home. 8 When the crowd saw this, they were filled with awe; and they praised God, who had given such authority to man.”

In this part of gospel’s reading we see three signs of Jesus’ divinity;
1) that he knows the secrets of hearts;
2) that he grants the forgiveness of sins, a power which belongs to god alone; and
3) that this healing is perfomed merely by the power of his word.

So lets lift up our hearts and minds and be attentive with our thoughts and our inner life because God is watching us!!!
May God Bless You!!!
in Christ,
Hegumen Ioane+

...

...აჰა, არა ჰრულეს, არცა დაიძინოს მცველმან ისრაჱლისამან. უფალმან გიცვას შენ, უფალი მფარველ შენდა ჴელსა ზედა მარჯუენესა შენსა. მზემან დღისი შენ არა შეგწუას, არცა მთოვარემან ღამე. უფალმან გიცვას შენ ყოვლისაგან ბოროტისა, დაიცვას სული შენი უფალმან. უფალმან იცევინ შესლვა შენი და გამოსლვა შენი ამიერითგან და უკუნისამდე. . .

მცირე ქადაგება რწმენის შესახებ

უფალი ბრძანებს:მე ვარ კარი, ჩემ მიერ თუ ვინმე შევიდეს ცხონდეს"...
დედამიწაზე არ არსებობს კაცთა მოდგმა თუ ტომი, რომელსაც არა სწამს ღმერთის ან რაიმე ზებუნებრივი ძალის, ერთერთი მწერალი ამბობს; თქვენ შეიძლება ნახოთ ერები, რომელთაც არა აქვთ დამწერლობა, არა აქვთ ხელოვნება, არ იციან ფულის ხმარება, მაგრამ ყველა ერში არსებობს ცოდნა ღვთის არსებობის შესახებ... ე.ი. არსებობს რწმენა „რაღაც“ ზებუნებრივისა...
ეს იმას ნიშნავს, რომ ადამიანს თავიდანვე, მისი გაჩენის დღიდანვე ღვთისაგან შთანერგილი აქვს რელიგიურობა - ღმერთთან ურთიერთობის გრძნობა. და ჩვენ, რაც არ უნდა გვაკრიტიკონ დღეს ათეისტებმა თუ ევოლუციონისტებმა, ისინი ვერაფრით ვერ უარჰყოფენ იმას, რომ ზნეობრიობისა და მორალის საწყისი ადამიანებში რელიგიურობიდან გამომდინარეობს, ღვთისაგან გამომდინარეობს...
ადრე მარქსისტები ამბობდნენ და ეხლა მათი მსგავსნი (ლიბერალები) იმეორებენ, რომ ზნეობრიობა და მორალი საზოგადოებრივი განვითარების ნაყოფია, და რომ ყოფიერება განსაზღვრავს ცნობიერებას... ასე ვთქვათ ისინი ფიქრობენ, რომ ერთიანიდან დაიწყო ეს სამყარო, მატერიალურიდან წარმოიშვა ყოველივე... ჩვენ კი ვფიქრობთ და გვწამს, რომ ნულიდან დაიწყო ყველაფერი... ჩვენ გვწამს, რომ თავდაპირველად ღმერთმა არარსებობიდან არსებობაში მოიყვანა ცა და ქუეყანა, გვწამს აგრეთვე ის, რომ თავიდან იყო სიტყვა და სიტყვა იყო ღმრთისა თანა და ღმერთი იყო სიტყვა იგი " სამყაროსმიღმიერი და შემოხდა იგი ქუეყნად," და იქმნა ნათელი"... ურწმუნოები კი თავისას არ იშლიან... მათ არც სამყაროს წესრიგი აკვირვებთ და არც ყველა ადამიანში არსებული თითქმის ერთნაირი შინაგანი ზნეობრივი კანონი...
დედამიწის ზურგზე ყველა ერი სხვადასხვაგვარად ვითარდებოდა, მაგ; აფრიკული ტომები სხვაგვარად ვითარდებოდნენ, სლავური ტომები სხვაგვარად, იბერო-კავკასიელი ტომები სხვაგვარად... და ნუთუ არ არის მავანთათვის საოცარი და საკვირველი ის,რომ დედამიწის სხვადსხვა კუთხეებში მცხოვრებ სხვადსხვა განვითარების მქონე ერებს აქვთ ერთნაირი ზნეობრივი კანონები... არა კაც ჰკლა, არ იყო მოღალატე, არა იპარო... მადლიერების,მეგობრობის და სიყვარულის კანონი ხომ ყველგან ერთია?! სწორედ ალბათ, ამიტომ აღმოხდა გამოჩენილ გერმანელ ფილოსოფოსს ემანუელ კანტს შესანიშნავი სიტყვები; ორი რამ მაკვირვებს ამ ქვეყნადო.. ეს არის, ვარსკვლავებით მოჭედილი ცა ჩემ ზევით და ზნეობრივი კანონი ჩემშიო...
ღვთის არსებობაში დარწმუნების შემდეგ, თუ კი დარწმუნდება ადამიანი, რომ ღმერთი არსებობს, იწყება ალბათ უფრო რთული გზა. იწყება ძიება იმისა თუ სად არის ჭეშმარიტი სწავლება ღვთის შესახებ...
ყველას თავის სიმართლე აქვს, ყველა მართლობას იჩემებს... და რა შეიძლება გახდეს ჩვენთვის ორიენტირი ანუ გზამკვლევი ჭეშმარიტების საძიებლად ამ ქვეყნად? ალბათ საყოველთაოდ მიჩნეული, ყველაზე ამაღლებული გრძნობა - სიყვარულისა, რასაც ჩვენ ყველანი განურჩევლად ეთნიკური თუ რელიგიური წარმომავლობისა მეტნაკლებად ვაღიარებთ როგორც უმაღლეს გრძნობად...
სხვადასხვა რელიგიური სისტემები თუ დოქტრინები, რომლებიც იქმნებოდა კაცობრიობის ისტორიაში უმეტესად გადმოსცემდნენ მშრალ სწავლებასა თუ მოძღვრებას რაღაც აბსტრაქტულ ჭეშმარიტებებზე... და თვით მქადაგებელი ამა თუ იმ მოძღვრებისა გახლდათ მხოლოდ მქადაგებლი... ქრისტეანობაში კი მქადაგებელი კი არ არის უბრალო მოაზროვნე ან და ადამიანთა ყურთასმენის მაამებელი, სულიერი სიამოვნებების მაძიებელი, არამედ, ქრისტე მამაზეციერის სიტყვაა ცოცხალი, ის არის მშობელი და მზრუნველი მამა კაცთა მოდგმისა, რომელმაც სული თვისი დადვა შვილთა მისთათვის... ის არის შეწირული და შემწირველი ჩვენი მოდგმისათვის, მან თავისი ღვთიური, ზეციური ჭეშმარიტება თავისი უხრწნელი სისხლით დაამოწმა... იგი ჯვარსეცვა ჩვენთვის და აღდგა მკვდრეთით...
გარდა ამისა დედამიწაზე არცერთ რელიგიას არცერთ მქადაგებელსა თუ მოძღვარს არასდროს ასეთი სიცხადით არ უუწყებია ჩვენთვის, რომ „ღმერთი სიყვარულია“, რომ უნდა გვიყვარდეს მტერი ჩვენი...
რა თქმა უნდა უამრავი არგუმენტები შეიძლება ითქვას ჭეშმარიტების დასამოწმებლად და უამრავი საწინააღმდეგოც შეიძლება ითქვას, მაგრამ თვით სიყვარულის კანონი გვაიძულებს რომ ვაღიაროთ ქრისტეანობა ერთადერთ, ჭეშმარიტ, ღმერთკაცის მიერ ნაბოძებ სარწმუნოებად...
და სწორედ დღევანდელი დღის სახარების საკითხავში თვით ქრისტე გვაუწყებს, რომ მის მიერ არს ცხოვრება, იგია წყარო სიცოცხლისა და იგია კარი სასუფევლისა .. ამას ამბობს უფალი; „მე ვარ კარი; ჩემ მიერ თუ ვინმე შევიდეს ცხონდეს“ .... „მე ვარ მწყემსი კეთილი; მწყემსმან კეთილმან სული თვისი დადვის ცხოვართათვის“ ხოლო „ვინც არ არის მწყემსი და ვისიც არ არიან ცხვრები, მომავალი მგლის დანახვისას მიატოვებს ცხვრებს და გარბის; მგელი კი წარიტაცებს და გაფანტავს ცხვრებს.“ ... ვინ იტყვის იმას, რომ ქრისტემ სული არ დასდო ჩვენთვის,.. ვინ იტყვის იმას რომ მან ჩვენ არ მოგვიძია და მიგვატოვა უპატრონოდ?! ... ვერავინ!! ...რადგანაც აქ ჩვენ დღეს ქრისტეთი ვდგავართ და ქრისტესმიერ ვდგავართ!!
ამიტომაც მუდამ უნდა გვახსოვდეს, რომ ხსნა მხოლოდ ქრისტესმიერაა შესაძლებელი, მხოლოდ ქრისტეთი გადავრჩებით, რამეთუ დაწერილია ფსალმუნთა წიგნში, რომ „ყოველნი ღმერთნი წარმართანი ეშმაკ არიან“...
და ჩვენ ვისმენთ რა ყოველ შაბათს თუ კვირას სახარებას ამბიონიდან, ღვთის სიტყვას ეკლესიიდან, ეს უნდა გახდეს ჩვენ ცხოვრების გზამკვლევი ...
ამიტომ ბედნიერია ის ვინც ღვთის სიტყვას ისმენს ეკლესიაში, რადგანაც აქ სული ღვთისა მასწავლებლობს, სული ღვთისა მღვდელმოქმედებს... რომლისა არს დიდება მამისა თანა და ძისა თანა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე... ამინ!
იღუმენი იოანე კავსაძე

"ყოველი ნიჭი ზეგარდამო არს შთამომავალი ღვთისაგან"

ქრისტესმიერ საყვარელნო!
თითქმის ორი წელია, რაც ჩვენი პატრიარქისა და მეუფე დიმიტრის ლოცვა-კურთხევით, თქვენთან ვიმყოფები... და რაც დრო გადის, ვეჩვევი აქაურობას, გეჩვევით თქვენ.... რაც დრო გადის მით უფრო შემოდის ჩემში, თქვენი ცხოვრება... თქვენი სიხარული, თქვენი ტკივილი, თქვენი ზრახვები... და მე მგონია, რომ თანაგანმცდელი ვარ თქვენი ცხოვრების, თანამგრძნობი ვარ თითოეული თქვენთაგანის...
ეს სიცოცხლე მართლაც, ერთი ამოსუნთქვაა, და ეს დრო კი, შემახსენებელია იმისა, რომ არსებობს უდროობაც ანუ მარადიულობა...
ღვთის თვალში ყველანი პატარა ბავშვებივით ვართ, ზოგი ურჩი, ზოგი მორჩილი, მაგრამ ის თავად ერთნაირად ყველას გვწყალობს... საკვირველია, როგორი თავისუფლება მოგვანიჭა ყოვლისშემოქმედმა და ყოვლისმპყრობელმა ...(!) თითქოს ჩვენს ფიქრებს საზღვარი არააქვს, თითქოს ყველაფერს წვდება ადამიანი და ალბათ ყველაფერსაც უნდა ხვდებოდეს...
... თითოეული თქვენთაგანი, თითო დიდი სამყაროა, მრავალსახოვანი, განუმეორებელი... და ყველა თქვენთაგანს სხვადასხვანაირი სიკაშკაშე აქვს ღვთის წინაშე, როცა სიკეთეს ჩადიხართ... როცა გიყვართ... როცა ვინმეზე ზრუნავთ... როცა ვინმეს პატიობთ... როცა ღვთის შექმნილს ეფერებით... და როცა ქმნით...
„სხვაა დიდება მზისა, სხვაა დიდება მთვარისა, სხვა - ვარსკვლავების; და თვით ვარსკვლავიც ვარსკვლავისაგან განსხვავდება დიდებით.“(კორ 1. 15. 41) სხვაა დიდება დედამიწისაც... და ყოველივე ეს ერთ წესრიგში ბრუნავს, ერთ რითმში სუნთქავს... ღმრთის განგებით...
ამ სამყაროში და მის მიღმაც ყოველგვარი კეთილხმოვანება, კეთილსურნელება და კეთილფერადოვნება უფალს, შემოქმედს ეკუთვნის,მის მიერაა ადამიანებში შთანერგილი ყოველი ნიჭი... და ალბათ არ იქნება სწორი, რომ ვიფიქროთ, მაგალითად მოცარტზე ის, რომ მას რაიმე სხვა ძალა აქმნევინებდა რექვიემს... ან მიქელანჯელოზე, ანდა სხვა ნებისმიერ მოკვდავზე, თუ კი ის რაიმე ღირებულს ქმნიდა ამ ქვეყნად, რომ მხოლოდ საკუთარი უნარით შესწევდა მას რაიმე სასიკეთოს კეთება კაცობრიობისათვის... პავლე მოციქული ამბობს, რომ ყოველი ნიჭი ზეგარდამო არს შთამომავალი ღვთისაგან...,რა თქმა უნდა ის უპირველეს ყოვლისა სულიერ სათნოებებს გულისხმობდა, მაგრამ ვფიქრობ, ჩვენ, შეგვიძლია ვიგულისხმოთ შემოქმედებითი სათნოებებიც... რომლებიც მიგვიძღვიან უფლის შეცნობისაკენ...
და სიტყვა რომ აღარ გამიგრძელდეს, ვიტყვი, რომ სხვაა ბრწყინვალება გენიოსის და სხვაა ბრწყინვალება ვთქვათ პატიოსანი დურგლის... ისინი იდუმალად ერთმანეთს მსახურებენ... და ღვთის წინაშე ხან ერთი კაშკაშებს ხან მეორე... და ეს ჰარმონიულობა ღმერთს ადიდებს და მის დიდებულებაზე მოგვითხრობს...
ამიტომ ჩვენ არასდროს არ უნდა გვშურდეს ერთმანთის, არასდროს... არ უნდა ვქედმაღლობდეთ ერთმანეთზე... რადგანაც თავმდაბლობით სიკეთის მოქმედი ღმერთს მსახურობს... და რადგან ნიჭი ყოველი ზეგარდამო არს შთამომავალი ღვთისაგან, ღვთის გარეშე სიკთეს ვერ ჩაიდენს ვერავინ... „რაჲსა ცუდად ვმაღლოჲთ ოდეს ყოველნი მოკვდავნი ვართ და მიწად მიქცევადნი?..“(გიორგი მთაწმინდელი)
ამიტომაც გაქვთ მთელ სამრევლოს ლოცვა-კურთხევა, რათა ილოცოთ სიყვარულის განსავრცობად და შურისა და ყოველგვარი სიავის აღმოსაფხვრელად ... „მოციქულთა შენთა სიყვარულის კავშირითა შემაერთებელო ქრისტე, შეგვაერთენ ჩვენ, ერთგულნი მონანი შენნი....სიყვარულისა ცეცხლითა აღანთე შენდამი გულნი ჩვენნი ქრისტე ღმერთო,...“ და ა. შ.

მე მინდა რომ ჩვენი ურთიერთობები ეკლესიაში არ დაემსგავსოს ერთმანეთისადმი მხოლოდდამხოლოდ ანგარიშის ჩაბარებას, ჩვენი სულიერობა სინქრონულად უნდა ეწყობოდეს შემოქმედის სიტყვას... ამქვეყნიურით მხოლოდ ცხოველი კმაყოფილდება და მადლობა ღმერთს რომ ჩვენში, ამქვეყნიურით დაუკმაყოფილებლობის გრძნობა დევს და რაღაც სიდიადეს ვეძებთ ყველანი... ეს იმიტომ რომ ყოველ ჩვენგანში, ქრისტესმიერ, მეფური სისხლი სჩქეფს...

დღეს არის დღესასწაული ღვთისმშობლის ხატისა „ყოველთა მწუხარეთა სიხარულად“ წოდებულისა. სან ფრანცისკოში არის ტაძარი ამ ხატის სახელობის, სადაც არის წმ. იოანე მაქსიმოვიჩის უხრწნელი ნეშტი დასვენებული...
დედა ღვთისმშობელი გვეწეოდეს ჩვენ და ყოველთა მწუხარეთაც და ყოველთა მოხარულთაც... ამინ!
იღუმენი იოანე კავსაძე

"უკუეთუ თქუენ დაადგრეთ სიტყუათა ჩემთა, ჭეშმარიტად მოწაფენი ჩემნი ხართ. და სცნათ ჭეშმარიტი, და ჭეშმარიტებამან განგათავისუფლნეს თქუენ“

თქვენ უკვე იცით რომ, ეკლესია თავისი ყოველდღიური წეს-განგებით, ლოცვებით, ღვთისმსახურებებით, საღვთო სწავლებებს მოგვითხრობს, ყოველ დღე გვეხმარება ზეციურისა და ქვეყნიურის შეცნობაში... ამიტომ არის მოცემული ჩვენს მართლმადიდებლურ კალენდარში ყოველდღიური საკითხავები სახარებიდან და სამოციქულოდან...რათა ყოველდღე გამოვკვებოთ ჩვენი სულები ღვთიური ჭეშმარიტებებით... ასე მიმდინარეობს ცხოვრება ეკლესიაში „დღე დღესა აუწყებს სიტყუასა და ღამე ღამესა მიუთხრობს მეცნიერებასა.“ დღევანდელი წაკითხული სახარება გვაფიქრებინებს ჭეშმარიტებისა და თავისუფლების არსზე, მათ ურთიერთმიმართებაზე...
რა არის ჭეშმარიტება? ეს კითხვა პილატემ დაუსვა მაცხოვარს ჯვარცმის წინ... ამ კითხვას სვამენ დღესაც, ბრძენნი თუ უგუნურნი... და პასუხად, როგორც მაშინ, ისევე ახლაც, იდუმალი სიჩუმე მიეგებათ... სიჩუმე რომელშიც ისმის, კეთილი მწყემსის ხმა: მე ვარ გზა, ჭეშმარიტება და სიცოცხლე....“ ეს ყოველ მორწმუნე ქრისტიანს სჯერა და სწამს, მაგრამ ამის შეცნობას ყოველი მორწმუნე ქრისტიანი ვერ ახერხებს... რადგან ეს მხოლოდდამხოლოდ ცოდნით ან ლიტონი რწმენით ვერ შეიცნობა , თუ შენ არ მონაწილეობ მთელი შენი შეგნებით ეკლესიურ ცხოვრებაში, თუ არ ხარ ქრისტესთან გულით და სულით, ვერ შეიცნობ ჭეშმარიტებას და ვერ იგემებ ღვთიურ თავისუფლებასაც...ეს შეიცნობა მხოლოდ უფალში ცხოვრებით, სულიერი საქმიანობით და შრომით...
ჭეშმარიტებას შეეძლო პილატე გაენთავისუფლებინა... მაგრამ მან ძალაუფლების მონობა არჩია... თქვენ თუ გახსოვთ იგი არ იყო მომხრე მაცხოვრის ჯვარცმისა და თითქოს თანაუგრძნობდა კიდეც მას... და ასეა ყოველი ის ადამიანი ვინც ცოდვის მონობას ვნებების მონობას არჩევს ჭეშმარიტებაში თავისუფლებას...
ბევრ ადამიანს ვხედავთ ჩვენ დღეს ეკლესიაში მოსიარულეს, მათ შორის სტიქაროსნებს, მკითხველებს, მღვდლებსაც კი... მაგრამ ყოველი მათგანი კი არ იცნობს და ვერ იცნობს ღვთიურ და ეკლესიურ ჭეშმარიტებას... კი, ისინი დადგენილნი არიან ღვთისაგან ეკლესიაში, პატივში, მადლმოსილნი, მაგრამ მხოლოდ დადგენა არ კმარა... აქედან მათ თვითონ უნდა დაიწყონ უფლისაკენ სავალი გზის მოძიება და გზის გაყვანაც... ამაზე ამბობს სწორედ დავით წინასწარმეტყველი „პირი შენი უფალო მოვიძიო მარადის“ო...
ე.ი. ჩვენ ყოველთვის უნდა ვეძიებდეთ ღვთის პირს ანუ ღვთის სიტყვას, მის მცნებებს, მის სწავლებებს... როდესაც ვსაუბრობთ ღვთის მცნებებზე და სწავლებებზე არ უნდა წარმოვიდგინოთ ჩვენ რაღაც აღურაცხელი კანონიკური თუ დოგმატური ფორმულები... არამედ უნდა წარმოგვიდგეს ორი უმთავრესი მცნება უფლისა... შეიყვარო ღმერთი შენი ყოვლითა სულითა შენითა, ყოვლითა გულითა შენითა, ყოვლითა გონებითა შენითა და ყოვლითა ძალითა შენითა და მეორე შეიყვარო მოყვასი შენი ვითარცა თავი თვისი... აი სად მიდის ჭეშმარიტებისა და თავისუფლების გზა...


უფალი ბრძანებს: უკუეთუ თქუენ დაადგრეთ სიტყუათა ჩემთა, ჭეშმარიტად მოწაფენი ჩემნი ხართ. და სცნათ ჭეშმარიტი, და ჭეშმარიტებამან განგათავისუფლნეს თქუენ“ ე.ი. ვინც ისმენს მის სიტყვას და აღასრულებს მას, ის არის ჭეშმარიტი მოწაფე ქრისტესი, ვინც ისმენს ღვთის სიტყვასა და აღასრულებს მას, ის შეიცნობს ჭეშმარიტებას და გახდება თავისუფალი ..... ეს არ არის გამოცანა ანდა რებუსი, რომ გამოვიცნოთ... მისი ამოხსნის ფორმულა მდგომარეობს მის მუდმივ მოძიებაში... ადამიანს ანთავისუფლებს ჭეშმარიტება... და ჩვენ შევცდებით თუ კი ერთ წინადადებაში მოვინდომებთ ამ ჭეშმარიტების ამოხსნას ან თუნდაც ერთ წიგნში ამოვწურავთ მის ახსნა-განმარტებას... ყველაზე მნიშვნელოვანი და საამური რაც არის ადამიანისათვის ამ ქვეყნად, ეს არის თავისუფლება, და ჩვენი ქართული სიტყვა პირდაპირ გვიხსნის თუ რას ნიშნავს თავისუფლება...
ღმერთმა მოგვმადლოს საკუთარი თავის ფლობის ნიჭი და თავისუფლება!
გლოცავთ ქრისტესმიერი სიყვარულით
იღუმენი იოანე