მაცხოვრის ჯვარცმიდან მეჩვიდმეტე წელს მიიძინა ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელმა. ამ ხნის განმავლობაში იგი ცხოვრობდა წმ. იოანე მახარებლის სახლში, როგორც ეს მაცხოვარმა განაგო.
დღევანდელი დღესასწაული ჩვენში იწოდება მარიამობად და ამ დღეს ხარობს ყოველი მორწმუნე, ეს არის სიხარულის დღესასწაული, მაგრამ მას როგორც იცით ეწოდება მიძინება ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლისა, ე.ი. მიცვალება ღვთისმშობლისა... რატომ უწოდა წმ. ეკლესიამ ღვთისმშობლის მიცვალებას მიძინება? ან რატომ ვხარობთ ამ დღეს?
როდესაც მორწმუნე ადამიანი ამ სამყაროს შექმნის, ჯვარცმის ან აღდგომის სასწაულებზე ფიქრობს, ის აუცილებლად აღფრთოვანდება ამ მოვლენათა სიდიადით, მას აუცილებლად აღაფრთოვანებს ასევე ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის არსებობის სიდიადე, რადგანაც იგია საკვირველებათა საკვირველება, რომელმაც თვით ზეცისა ძალნი განაკვირვა, დაუტევნელის დატევნით... მისმა სათნოებამ - სიმდაბლემ ცანი მოდრიკნა და კაცთა მოდგმას უკვდავების წყარო აღმოუცენა, მისით განკაცდა ძე ღვთისა.... მასში შეერთდა ღმერთი და კაცი უფალი ჩვენი იესუ ქრისტეს სახით... და ამიტომაც იგი იწოდა ყველა ქმნილებაზე უაღმატებულესად, „უპატიოსნესად ქერუბიმთასა და აღმატებით უზესთაესად სერაფიმთასა“... და სწორედ ამიტომაც მისი მიცვალება იწოდება მიძინებად და არა გარდაცვალებად, რადგანაც მან სიყრმიდანვე უკვდავება შეიმოსა, გარდა ამისა, ყოველი მართალი პირობითად, ღვთის წინაშე მიძინებულია, ტკბილი ძილით და როდესაც საყოველთაო აღდგომა იქნება გაიღვიძებენ... მიძინებულნი არიან, ძველი აღთქმის მართალნი; მოსე, აარონი, აბრაამი, ისააკი და იაკობი.... ახალი აღთქმის წმინდანნი, მოციქულნი, მახარებელნი...და ა. შ.... წინააღმდეგ ამისა შეუნანებელნი ცოდვილნი, ცოცხალნიც კი, მკვდრებად იწოდებიან...
... მიძინებამდე სამი დღით ადრე ღვთისმშობელს გაბრიელ მთავარანგელოზი გამოეცხადა და ამცნო რომ ზეცად უნდა აღსულიყო, იგი მადლობდა უფალს და შეევედრა, რომ სხეულიდან განსვლისას, წყვდიადის მთავარი და ჯოჯოხეთის საშინელებანი არ ეხილა, რომ მისი სული თვით უფალს მიეღო. და ასევე, ითხოვდა, რომ აღსრულებამდე ენახა მოციქულნი, რომლებიც საქადაგებლად იყვნენ ქვეყნიერებაზე განბნეულნი. და მართლაც, სასწაულებრივად ქვეყნიერების სხვადასხვა კიდითგან ღვთისმშობელმა შემოიკრიბნა მოციქულნი და აკურთხა ისინი და მიაბარა სული თავის ძეს... როგორც ცნობილია, საეკლესიო გადმოცემით, მიძინებიდან მესამე დღეს დედა ღვთისა უფალმა აღადგინა და აღამაღლა სხეულითაც ზეცად...
...ამ დღეს, ყველაზე დიდი ზეციური მეოხი, კაცთა მოდგმისა, წარსდგა უფლის წინაშე... და ავედრებს უფალს მის მსასოებელთ, წყალობისა და ნუგეშის მთხოვნელთ... იგია განსაკუთრებული მეოხი ქვრივ-ობოლთა და გაჭირვებულთა, ოჯახობათა და ბერ-მონაზონთა, ...
ათონის მთის ბერ-მონაზონთა დასის წინამძღვარი არათუ რომელიმე ეპისკოპოსია ან არქიმანდრიტი, არამედ თვით ღვთისმშობელი ითვლება ათონის მთის იღუმენიად,მის წინამძღვრად... და მისი მიძინებიდან მოყოლებული,ეს არის ერთგვარი უცვლელი ჭეშმარიტება - დედა ღვთისას წინამძღვრობა უფლის მოწაფეთა და ბერ-მონაზონთა, რომლის წინასახეც სწორედ მიძინებისას, სიონის მთაზე მის მიერ შეკრებული მოციქულთა კრებული იყო...
და ეს ყოველივე ჩვენი სიხარულის მიზეზია...
წმ. გაბრიელ ეპისკოპოსი ბრძანებს რომ სიყვარული და მეგობრობა დაფუძნებულია „მსგავსებასა, თანხმობასა და ერთობასა ზედა ჭკუისა,აზრისა და ხასიათისასა.“ როდესაც ჰხედავ მეგობრობასა და სიყვარულს ორ ადამიანს შორისო, იცოდე, რომ იმ ორ ადამიანს მსგავსება აქვთ გულისა და სულისო; და მსგავსად ამისა ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელი შეიყვარებსო იმას და მეგობარი შეიქმნება მხოლოდ იმათი, რომელთაც რაიმე მსგავსება, ერთობა ან ზიარება ექნებათ მასთანო;
ასე რომ შევეცადოთ მივბაძოთ ღვთისმშობელს და შევიყვაროთ უმანკოება და სიწრფელე და დავუთმოთ უფალს ...
ამინ.
ქრისტესმიერი სიყვარულით იღუმენი იოანე
ლოს ანჯელესი 28 აგვისტო
No comments:
Post a Comment