Wednesday, August 17, 2011

“ვინც ჩემთან არაა, ჩემს წინააღმდეგაა"


...თქვა უფალმა: “ვინც ჩემთან არაა, ჩემს წინააღმდეგაა; და ვინც ჩემთან არა კრებს, - ფანტავს.” ერთი შეხედვით ეს სიტყვა უფლისა მძაფრად ჟღერს და იგი არათუ ურწმუნოთა, არამედ მორწმუნეთა ყურთა სმენასაც შეაკრთობს, მაგრამ მასში, თუ კარგად ჩავუღრმავდებით დიდი სიყვარულია კაცთა მოდგმისადმი გამოხატული… როგორც ვიცით უფალი განკაცდა კაცთა მოდგმის გადასარჩენად და მისი ყოველი აზრი, სიტყვა და ქმედება ადამიანთა სასიკეთოთ იყო მიმართული. მაშ გამოვიძიოთ თუ რას გვეუბნება უფალი ამ სიტყვებით? რა უნდა გავიაზროთ ჩვენ ამ სიტყვებში? … არსებობს მრავალი განმარტება ამ სიტყვებისა წმინდა მამათაგან თუ სხვადასხვა საერო მასწავლებელთაგან, მაგრამ წმინდა გაბრიელ ეპისკოპოსის განმარტება ვფიქრობ ზედმიწევნით ზუსტად წარმოაჩენს მის სულიერ შინაარსს. წმინდა მამა განმარტავს, რომ ამით ჩვენ უფალი გვეუბნება, იმას რომ ის “ ვინც არ მიიღებს ჩემსა სწავლასა და სჯულს, ვინც არ არის მოზიარე და თანახმა ჩემი აზრის, იგი არის ჩემი მტერი: ასევე, რომელიც მიიღებს ჩემს სწავლას და არ აღასრულებს მას, და არ შეეცდება, რომ შეიძინოს და გაამდიდროს თავისი თავი სათნოებებით, რომელთაც მე ვასწავლი, იგი წახდება სულიერად და გაღარიბდება”…
...ვფიქრობ რა ამ სიტყვებზე, სხვადასხვა აზრებთან ერთად, ჩამესმის თანამედროვე ადამიანის ყველაზე, თუ შეიძლება ასე ითქვას, ამპარტავნული და ალბათ ღვთისათვის არმოსაწონი შეკითხვა: “რა… ქრისტიანი ვინც არაა, ყველა დაიღუპება?”… ამას ამბობენ ძირითადად ურწმუნო ადამიანები, მაგრამ სამწუხაროდ მორწმუნეთაგანაც, უფრო სწორად მცირედმორწმუნეთაგან გავიგონებთ ხოლმე მსგავსს შეკითხვებს… გასაგებია, რომ ადამიანისათვის ძალიან ძნელია ძალით ირწმუნო ანდა ძალით შეიყვარო… რადგან ეს ისეთი გრძნობებია ადამიანის სულში, რომელსაც ვერ შეეხები, მაგრამ ვინც უკვე მონათლულია და მეტნაკლებად საეკლესიო სინამდვილეში ერკვევა, მას არა აქვს უფლება ასე ფიქრობდეს და ამგვარ შეკითხვებს სვამდეს… ეს ის შემთხვევაა, როდესაც ადამიანმა აღვირი უნდა ამოსდოს მის აზროვნებასა და ფიქრებს… რატომ?..
ღვთისაგან დალოცვილო! რა გაიძულებს იფიქრო, რომ ქრისტეს გარეშე არსებობს გადარჩენა? რა გაიძულებს იფიქრო რომ, ქრისტეს გარეშე ვინმე ცხონდება? მაშ ქრისტე ჯვარსეცვა ტყუილად..? შენთვის? მაშ ტყუილად ეწამნენ ქრისტეს გულისთვის წმინდანები? მაშ რაღა საჭიროა ეკლესია თუ კი გგონია რომ მის გარეშეც არსებობს გადარჩენა -ხსნა… და ჭეშმარიტად! როცა ამბობს უფალი, რომ ის “ვინც ჩემთან არაა, ჩემს წინააღმდეგაა” სრული სიმართლეა…
თუ არა გაქვს სწორი გულისხმიყოფა ან დაიბენი, ითხოვე უფლისგან და მოგეცემა, ამას ამბობს იაკობ მოციქულიც თავის ეპისტოლეში: “უკუეთუ ვინმე თქვენთაგანი ნაკლულევან არს სულიერითა სიბრძნითა, ითხოვენ ღმრთისაგან,” და მოგმადლებს სიბრძნეს არ დაგაყვედრებს…
“ ამიტომ გეუბნებით თქვენ” ამბობს უფალი: “ ყოველი ცოდვა და გმობა მიეტევება ადამიანებს, მაგრამ სულის გმობა არ მიეტევება მათ. “ სწორედ როდესაც ეჭვის თვალით შეხედავ ღმერთის ამ უდიადესს და უაღმატებულესს მსხვერპლს- ღვთის განკაცებას და ქრისტეს ღვთაებრივ ღვაწლს დედამიწაზე, რომელიც მან გაიღო ადამიანთა მოდგმის გადასარჩენად … შენ ნებით თუ უნებლიედ, სულიწმიდის გმობაში ჩავარდები… (ღმერთმა დაგვიფაროს!)
თქვენ იცით, რომ ყველა ცოდვა შეიძლება მიეტევოს ადამიანს, თვით უსაშინლესი და უსაძაგლესი ცოდვებიც კი, მაგრამ სულიწმიდის გმობა არ მიეტევება ადამიანს არასდროს… მაგალითად; თვითმკვლელობა, რაშიდაც მეტნაკლებად შეიძლება ვიგულისხმოთ ნარკომანია და ლოთობა, ღვთის მცნებების დარღვევა, არა სისუსტის გამო, არამედ წინასწარი განზრახვით და გადაწყვეტილებით… და რაც უკვე ზემოთ ვთქვით, სულიწმიდის გამომხსნელობითი საღვთო მოქმედებების უარყოფა..
“ ვინც იტყვის სიტყვას კაცის ძის წინააღმდეგ, მიეტევება მას; მაგრამ ვინც იტყვის სიტყვას სული წმიდის წინააღმდეგ, არ მიეტევება მას, არც ამ წუთისოფლად და არც საუკუნო სოფლად.” ეს იმიტომ თქვა, მაცხოვარმა მაშინ რომ ებრაელებმა ჯერ ბოლომდე არ იცოდნენ, ღვთის მეორე ჰიპოსტასის განკაცებისა და მისი ღვთაებრივი ქმედებების შესახებ, ხოლო სულიწმიდის ქმედებანი კი მათ ძველი აღთქმის პერიოდშიც ჰქონდათ ნანახი და შეცნობილი…
მაგრამ აქვე უნდა ითქვას ისიც, რომ სხვადასხვანაირია ღვთიური მიმტევებლობა და ადამიანური მიმტევებლობა… თქვენ გახსოვთ, როდესაც დავით წინასწარმეტყველმა შესცოდა, ცოდვათა გამოსასყიდათ მას მიეცა არჩევანი ან ღვთის სასჯელი მიეღო ან ადამიანის მსჯავრი მიეღო და მან აირჩია ღვთის სასჯელი, რადგანაც იცოდა რომ უფალი უფრო მეტად მოწყალე იქნებოდა… დიახ, ადამიანები ხშირად დაუნდობლები ვართ ერთმანეთის მიმართ… და ხანდახან იმას რასაც შენ ღმერთი გპატიობს, ადამიანი არ გპატიობს…
“ან სცანით ხე ვარგისად და მისი ნაყოფიც ვარგისად; ან სცანით ხე უვარგისად და მისი ნაყოფიც უვარგისად; ვინაიდან ნაყოფით იცნობა ხე.“
როგორც ხე თავისი ნაყოფით შეიცნობა, ასევე ღვთის სული - სულიწმიდა, ღვთის სიტყვითვე - ძით შეიცნობა… ასევე ადამიანთა მოდგმაც თავისი საქმეებით შეიცნობა… და იცის რა უფალმა ადამიანთა საქმენი კიდევ უფრო მძაფრად შეაგონებს მათ, რათა მათ გაყინულ გულებში ღვთაებრივი ცეცხლი დაინთოს. . . - “იქედნეს ნაშიერნო, როგორ შეგიძლიათ, თავად უკეთურთ, კეთილი სიტყვის თქმა? ვინაიდან გულის სისავსისგან მეტყველებს ბაგე. “
იქედნე არის ქვეწარმავალი, ისინი როცა იბადებიან საკუთარი დედის მუცელს გამოჭამენ და ისე გამოდიან.. ამას მიმართავს იმ უგულისხმისყოფო და უმადურ ადამიანებს, რომელთაც საკუთარივე ბოროტება სჭამთ შიგნიდან… რომელთაც რომ დაინახეს მაცხოვრის მიერ აღსრულებული სასწაული - ეშმაკეულის განკურნება, თქვეს რომ ეშმაკის მთავრით განდევნისო ეშმაკებს… მათ არ შეუძლიათ კეთილი სიტყვა თქვან.. რადგანაც გულში რაც ააქვთ ის ააქვთ პირზე… თქვენ გინახავთ ვინმეზე ან რამეზე გაღიზიანებული ადამიანები რომელნიც თავიანთ შეფასებებში დაუნდობლად ამკობენ ერთმანეთს ხოლმე სხვადასხვა უწმაწური სიტყვებით… და სწორედ იმ დროს როდესაც ისინი ვინმეს უწოდებენ მაგალითად, (შენდობას ვითხოვ და) “ნაგავს” … შესაძლოა, სწორედაც რომ თვითონ იყვნენ ისეთები…
რადგან …“კეთილ კაცს კეთილი საუნჯისგან გამოაქვს კეთილი, და ბოროტ კაცს ბოროტი საუნჯისგან გამოაქვს ბოროტი. “ ამიტომაც უნდა იყოს ჩვენი სასმენელნი გამზადებულნი კეთილი სიტყვის - ღვთის სიტყვის შესასმენად, ამიტომაც უნდა იყოს ჩვენი ბაგენი გამზადებულნი კეთილი სიტყვის აღმოსათქმელად… რადგანაც ყოველი თუნდაც უმისამართოთ წარმოთქმული სიტყვისთვის “ ყოველი ფუჭი სიტყვისათვის, რომელსაც იტყვიან კაცნი, პასუხს აგებენ ისინი განკითხვის დღეს. “ … “ვინაიდან” -დაწერილია “სიტყუათა შენთაგან განჰმართლდე და სიტყუათა შენთაგან დაისაჯო “…
ცოტა არ იყოს მძაფრი ქადაგება გამოგვივიდა დღეს, მაგრამ როგორც მარილის სიმლაშე ინახავს ხორცს გაფუჭებისგან, ისე მკაცრი შეგონებაც ხანდახან სულს იცავს სხვადასხვა უკეთურობებისგან… ღმერთმა დაგლოცოთ და განგიმტკიცოთ რწმენა უფლისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი! ამინ!
ქრისტესმიერი სიყვარულით, იღუმენი იოანე+ 2011 წელი შაბათი 6 გვისტო


Thursday, August 11, 2011

ათონის მთა, ფილოთეოს მონასტერი, 2007 წლის 26 ნოემბერი. ჩემი მფარველი წმინდის იოანე ოქროპირის ხსენების დღე.


ქორკანდელი (მრავალტოტიანი სასანთლე)
საეკლესიო წესგანგებით კვირა დღეებსა და სადღესასწაულო დღეებში ღვთისმსახურებისას ტაძრებში ანთებენ ყველა კანდელს, მათ შორის ქორკანდელსაც, რომელიც ჰკიდია ტაძრის შუაგულში, გუმბათის ქვეშ. ქორკანდელი სიმბოლურად განასახირებს ღვთაებრივ ნათელს, რომელიც ცათა სასუფეველში ანათებს მართალთა სავანეს. ანთებულ სანთელთა სიმრავლე კი, როგორც თანავარსკვლავედი, ასევე განასახიერებს ზეციურ ეკლესიას, სულიწმიდით გაბრწყინებულ ადამიანებს - წმინდათა კრებულს, რომელნიც აღტრფობილნი არიან ღვთაებრივი სიყვარულით... ზოგიერთ ქორკანდელს ბოლოში, ანუ ქვემოთ აქვს ქრისტე მაცხოვრის მაკურთხეველი მარჯვენის ხატება, რომელიც აკურთხებს მიწიერ ეკლესიას, ასევე მასში უნდა ვიგულისხმოთ შემოქმედის მარჯვენა, რომლითაც მან შექმნა ეს სამყარო...
დღევანდელ საეკლესიო ღვთისმსახურების პრაქტიკაში ქორკანდელი
უმეტესად გამოიყენება მონასტრებში (ძირითადად ათონის მთაზე)... როდესაც ქორკანდელის გამოყენებაზე ვსაუბრობთ, ვგულისხმობთ იმას, რომ ღვთისმსახურების გარკვეულ მონაკვეთებში ღვთისმსახურნი მას ატრიალებენ წრიულად... რათა მორწმუნენი, გარკვეულწილად აღამაღლონ, გონების თვალით, ზეციურ ეკლესიამდე...
აქვე მინდა რომ ძალიან მოკლედ, გაგიზიაროთ თქვენც, 2007 წლის ნოემბერში, ჩემი, ათონის მთაზე მომლოცველობისას, განცდილი პირველი შთაბეჭდილება...
ათონის მთაზე, თითქმის ყველა მონასტერში, ღამისთევის მსახურებები იწყება დაახლოებით შუაღამის 3:00 საათზე და გრძელდება დილის 8:00 საათამდე ან უფრო მეტ ხანს...
ყველა მონასტერში მსახურების დაწყებას გვატყობინებს ზარების რეკვა ან კანკური - ფიცრის სარეკელი, რომელიც მოგვაგონებს ქრისტე მაცხოვრის მილურსმნვნას ჯვარზე, ან კიდევ საგანგებოდ დადგენილი მორჩილი, რომელიც აკაკუნებს თითოეული მონაზვნის კარზე, რითაც გვახსენებს მაცხოვრის სიტყვებს სახარებიდან: “იღვიძებდით უკუე, რამეთუ არა იცით დღე იგი, არცა ჟამი, რომელსა შინა ძე კაცისაჲ მოვიდეს“ …
ღვთის მადლით და წყალობით წმ. იოანე ოქროპირის ხსენების დღეს 26 ნოენბერს, აღმოვჩნდი ფილოთეოს მონასტერში, ერთერთი მკაცრი ტიპიკონოს მქონე სავანეში. მონასტრის სიწმინდეთსაცავში დაცულია მრავალი წმინდის უხრწნელი წმინდა ნაწილები, მათ შორის იყო დაცული წმ. იოანე ოქროპირის უხრწნელი ხელის მტევანი, რომელიც იმ დღეს გამოაბრძანეს თაყვანისსაცემად. საოცარი მსახურება აღევლინა გალობით და ფსალმუნებით, თითოეული ბერი მსახურებისას თითქოს დროისა და სივრცის მიღმა იმყოფებოდა, ისინი თითქოს არამხოლოდ მსახურობდნენ, არამედ ეს იყო მათი სუნთქვა, მათი გულისცემა, მათი ცხოვრება... ყოველი მათი მოქმედება და მოძრაობა იყო გაჯერებული, რაღაც, საღვთო სიმსუბუქით... არანაირი დაღლა და არანაირი მოწყენილობა არ დაგეუფლებოდა ამ საკმაოდ ხანგრძლივ მსახურებაზე... ეს იყო ჩემთვის ერთერთი ყველაზე ლამაზი და დაუვიწყარი დღე ჩემს ცხოვრებაში... ეს იყო დღე როდესაც მივხვდი რომ ნამდვილი ლოცვა არ არის მხოლოდ მოვალეობა ჩვენი, არამედ ეს არის ჩვენი სიცოცხლის არსი და წყარო, რომელიც არ მოგბეზრდება არასდროს...და რომელი სულიერი მდგომარეობაც ყოველთვის უნდა ვეძიოთ ჩვენში...

Tuesday, August 9, 2011

კალიფორნიის ქართულ სამრევლოებს


ქრისტესმიერ საყვარელნო შვილნო, ამ წერილის დაწერა გადამაწყვეტინა თქვენდამი ჩემმა სიყვარულმა და პირიქით თქვენმა სიყვარულმა ჩემს მიმართ... უკვე მესამე წელია ჩვენი პატრიარქისა და მეუფე დიმიტრის ლოცვა-კურთხევით ვიმყოფები თქვენთან და შეძლებისდაგვარად ღვთის მადლით და წყალობით ვემსახურები ქრისტეს და თქვენ. . .
ჩვენ უკვე მეტნაკლებად გავიცანით ერთმანეთი, განვვლეთ ერთად განსაცდელებიც და ლხინის დღეებიც...
საოცარი საიდუმლოა და გრძნობაა მღვდლობა, რომელიც თავის თავში მამობასაც და შვილობასაც შეიცავს ერთად...ამით მინდა ის ვთქვა, რომ ამ ხნის მანძილზე, მე თითქოს, ხან თქვენი მამა ვიყავი და ხან კიდევ, თითქოს თქვენი შვილი... როდესაც ვგრძნობდი ჩემს მამობას, მაშინ ვფიქრობდი რომ თავს გავწირავდი თქვენთვის, ნებისმიერ დროს, დაგიცავდით და დაგიფარავდით ყოველგვარი ბოროტებისგან... სულს დავდებდი თქვენი გულისთვის! - ხოლო როდესაც ვიძლეოდი ხოლმე ამასოფლის რაიმე ცდუნებისაგან და სულიერად სუსტად ვიგრძნობდი თავს, მაშინ თითქოს თქვენი შვილი ვიყავი, რომელსაც მშობელი ყველაფერს პატიობდა... J რისთვისაც გმადლობთ სიმდაბლით..
...ძალიან მახარებდა ის, რომ თქვენ, კარდაკარ, დამყვებოდით ყველგან, სხვადასხვა ტაძრებში სალოცავად, იქ სადაც კი ღვთისმსახურების ჩატარების საშუალებას გვაძლევდნენ... და მიხარია, რომ ეს დღესაც ასეა... ვწუხვარ იმაზე რომ აღსარებისა და ყოველკვირეული ზიარების საკითხები ისევ წაიფორხილებს ჩვენში... ნუ გეშინიათ! სინანულის კარი ღიაა..! საიდანაც ღვთისაკენ მიმავალი გზა იწყება...“…ნუ გეშინინ, რამეთუ მე შენ თანა ვარ.; ნუ დაფრთხები რამეთუ მე ვარ ღმერთი შენი, რომელიც გაგამხნევებ და შეგეწევი ჩემი მხსნელი მარჯვენით.” - ამბობს უფალი..

“მოდით ჩემთან, ყოველნო მაშვრალნო და ტვირთმძიმენო”.. ...მაშვრალნო შრომით და განსაცდელებით... და ტვირთმძიმენო ცოდვებით და წუთისოფლის ამაოებით... და მე განგისვენებთ თქვენ, მე შეგეწევით თქვენ და გაგაძლიერებთ თქვენ...

..რა ბედნიერებაა.. ღვთის სახლში დამკვიდრება... ამას გაიგებს, ის ვინც სიყვარულს მიელტვის... ეს ცხოვრება ჩაივლის მალე დიდი ხმაურით და დადგება დიდი სიმყუდროვე, რომელიც არასდროს არ იქნება მოსაწყენი...
ჩვენ კი ვიაროთ ერთად ღვთისაკენ... სიყვარულისკენ და ვერავინ მოგვერევა ვერასდროს...
ღვთის წყალობა და სიხარული გამრავლდეს თქვენში და სიყვარული წინა-გიძღოდეთ თქვენ!!!

ქრისტესმიერი სიყვარულით,
თქვენი მსახური ქრისტეში იღუმენი იოანე+