თქვენ უკვე იცით რომ, ეკლესია თავისი ყოველდღიური წეს-განგებით, ლოცვებით, ღვთისმსახურებებით, საღვთო სწავლებებს მოგვითხრობს, ყოველ დღე გვეხმარება ზეციურისა და ქვეყნიურის შეცნობაში... ამიტომ არის მოცემული ჩვენს მართლმადიდებლურ კალენდარში ყოველდღიური საკითხავები სახარებიდან და სამოციქულოდან...რათა ყოველდღე გამოვკვებოთ ჩვენი სულები ღვთიური ჭეშმარიტებებით... ასე მიმდინარეობს ცხოვრება ეკლესიაში „დღე დღესა აუწყებს სიტყუასა და ღამე ღამესა მიუთხრობს მეცნიერებასა.“ დღევანდელი წაკითხული სახარება გვაფიქრებინებს ჭეშმარიტებისა და თავისუფლების არსზე, მათ ურთიერთმიმართებაზე...
რა არის ჭეშმარიტება? ეს კითხვა პილატემ დაუსვა მაცხოვარს ჯვარცმის წინ... ამ კითხვას სვამენ დღესაც, ბრძენნი თუ უგუნურნი... და პასუხად, როგორც მაშინ, ისევე ახლაც, იდუმალი სიჩუმე მიეგებათ... სიჩუმე რომელშიც ისმის, კეთილი მწყემსის ხმა: მე ვარ გზა, ჭეშმარიტება და სიცოცხლე....“ ეს ყოველ მორწმუნე ქრისტიანს სჯერა და სწამს, მაგრამ ამის შეცნობას ყოველი მორწმუნე ქრისტიანი ვერ ახერხებს... რადგან ეს მხოლოდდამხოლოდ ცოდნით ან ლიტონი რწმენით ვერ შეიცნობა , თუ შენ არ მონაწილეობ მთელი შენი შეგნებით ეკლესიურ ცხოვრებაში, თუ არ ხარ ქრისტესთან გულით და სულით, ვერ შეიცნობ ჭეშმარიტებას და ვერ იგემებ ღვთიურ თავისუფლებასაც...ეს შეიცნობა მხოლოდ უფალში ცხოვრებით, სულიერი საქმიანობით და შრომით...
ჭეშმარიტებას შეეძლო პილატე გაენთავისუფლებინა... მაგრამ მან ძალაუფლების მონობა არჩია... თქვენ თუ გახსოვთ იგი არ იყო მომხრე მაცხოვრის ჯვარცმისა და თითქოს თანაუგრძნობდა კიდეც მას... და ასეა ყოველი ის ადამიანი ვინც ცოდვის მონობას ვნებების მონობას არჩევს ჭეშმარიტებაში თავისუფლებას...
ბევრ ადამიანს ვხედავთ ჩვენ დღეს ეკლესიაში მოსიარულეს, მათ შორის სტიქაროსნებს, მკითხველებს, მღვდლებსაც კი... მაგრამ ყოველი მათგანი კი არ იცნობს და ვერ იცნობს ღვთიურ და ეკლესიურ ჭეშმარიტებას... კი, ისინი დადგენილნი არიან ღვთისაგან ეკლესიაში, პატივში, მადლმოსილნი, მაგრამ მხოლოდ დადგენა არ კმარა... აქედან მათ თვითონ უნდა დაიწყონ უფლისაკენ სავალი გზის მოძიება და გზის გაყვანაც... ამაზე ამბობს სწორედ დავით წინასწარმეტყველი „პირი შენი უფალო მოვიძიო მარადის“ო...
ე.ი. ჩვენ ყოველთვის უნდა ვეძიებდეთ ღვთის პირს ანუ ღვთის სიტყვას, მის მცნებებს, მის სწავლებებს... როდესაც ვსაუბრობთ ღვთის მცნებებზე და სწავლებებზე არ უნდა წარმოვიდგინოთ ჩვენ რაღაც აღურაცხელი კანონიკური თუ დოგმატური ფორმულები... არამედ უნდა წარმოგვიდგეს ორი უმთავრესი მცნება უფლისა... შეიყვარო ღმერთი შენი ყოვლითა სულითა შენითა, ყოვლითა გულითა შენითა, ყოვლითა გონებითა შენითა და ყოვლითა ძალითა შენითა და მეორე შეიყვარო მოყვასი შენი ვითარცა თავი თვისი... აი სად მიდის ჭეშმარიტებისა და თავისუფლების გზა...
უფალი ბრძანებს: უკუეთუ თქუენ დაადგრეთ სიტყუათა ჩემთა, ჭეშმარიტად მოწაფენი ჩემნი ხართ. და სცნათ ჭეშმარიტი, და ჭეშმარიტებამან განგათავისუფლნეს თქუენ“ ე.ი. ვინც ისმენს მის სიტყვას და აღასრულებს მას, ის არის ჭეშმარიტი მოწაფე ქრისტესი, ვინც ისმენს ღვთის სიტყვასა და აღასრულებს მას, ის შეიცნობს ჭეშმარიტებას და გახდება თავისუფალი ..... ეს არ არის გამოცანა ანდა რებუსი, რომ გამოვიცნოთ... მისი ამოხსნის ფორმულა მდგომარეობს მის მუდმივ მოძიებაში... ადამიანს ანთავისუფლებს ჭეშმარიტება... და ჩვენ შევცდებით თუ კი ერთ წინადადებაში მოვინდომებთ ამ ჭეშმარიტების ამოხსნას ან თუნდაც ერთ წიგნში ამოვწურავთ მის ახსნა-განმარტებას... ყველაზე მნიშვნელოვანი და საამური რაც არის ადამიანისათვის ამ ქვეყნად, ეს არის თავისუფლება, და ჩვენი ქართული სიტყვა პირდაპირ გვიხსნის თუ რას ნიშნავს თავისუფლება...
ღმერთმა მოგვმადლოს საკუთარი თავის ფლობის ნიჭი და თავისუფლება!
გლოცავთ ქრისტესმიერი სიყვარულით
იღუმენი იოანე
No comments:
Post a Comment