უფალი ბრძანებს:მე ვარ კარი, ჩემ მიერ თუ ვინმე შევიდეს ცხონდეს"...
დედამიწაზე არ არსებობს კაცთა მოდგმა თუ ტომი, რომელსაც არა სწამს ღმერთის ან რაიმე ზებუნებრივი ძალის, ერთერთი მწერალი ამბობს; თქვენ შეიძლება ნახოთ ერები, რომელთაც არა აქვთ დამწერლობა, არა აქვთ ხელოვნება, არ იციან ფულის ხმარება, მაგრამ ყველა ერში არსებობს ცოდნა ღვთის არსებობის შესახებ... ე.ი. არსებობს რწმენა „რაღაც“ ზებუნებრივისა...
ეს იმას ნიშნავს, რომ ადამიანს თავიდანვე, მისი გაჩენის დღიდანვე ღვთისაგან შთანერგილი აქვს რელიგიურობა - ღმერთთან ურთიერთობის გრძნობა. და ჩვენ, რაც არ უნდა გვაკრიტიკონ დღეს ათეისტებმა თუ ევოლუციონისტებმა, ისინი ვერაფრით ვერ უარჰყოფენ იმას, რომ ზნეობრიობისა და მორალის საწყისი ადამიანებში რელიგიურობიდან გამომდინარეობს, ღვთისაგან გამომდინარეობს...
ადრე მარქსისტები ამბობდნენ და ეხლა მათი მსგავსნი (ლიბერალები) იმეორებენ, რომ ზნეობრიობა და მორალი საზოგადოებრივი განვითარების ნაყოფია, და რომ ყოფიერება განსაზღვრავს ცნობიერებას... ასე ვთქვათ ისინი ფიქრობენ, რომ ერთიანიდან დაიწყო ეს სამყარო, მატერიალურიდან წარმოიშვა ყოველივე... ჩვენ კი ვფიქრობთ და გვწამს, რომ ნულიდან დაიწყო ყველაფერი... ჩვენ გვწამს, რომ თავდაპირველად ღმერთმა არარსებობიდან არსებობაში მოიყვანა ცა და ქუეყანა, გვწამს აგრეთვე ის, რომ თავიდან იყო სიტყვა და სიტყვა იყო ღმრთისა თანა და ღმერთი იყო სიტყვა იგი " სამყაროსმიღმიერი და შემოხდა იგი ქუეყნად," და იქმნა ნათელი"... ურწმუნოები კი თავისას არ იშლიან... მათ არც სამყაროს წესრიგი აკვირვებთ და არც ყველა ადამიანში არსებული თითქმის ერთნაირი შინაგანი ზნეობრივი კანონი...
დედამიწის ზურგზე ყველა ერი სხვადასხვაგვარად ვითარდებოდა, მაგ; აფრიკული ტომები სხვაგვარად ვითარდებოდნენ, სლავური ტომები სხვაგვარად, იბერო-კავკასიელი ტომები სხვაგვარად... და ნუთუ არ არის მავანთათვის საოცარი და საკვირველი ის,რომ დედამიწის სხვადსხვა კუთხეებში მცხოვრებ სხვადსხვა განვითარების მქონე ერებს აქვთ ერთნაირი ზნეობრივი კანონები... არა კაც ჰკლა, არ იყო მოღალატე, არა იპარო... მადლიერების,მეგობრობის და სიყვარულის კანონი ხომ ყველგან ერთია?! სწორედ ალბათ, ამიტომ აღმოხდა გამოჩენილ გერმანელ ფილოსოფოსს ემანუელ კანტს შესანიშნავი სიტყვები; ორი რამ მაკვირვებს ამ ქვეყნადო.. ეს არის, ვარსკვლავებით მოჭედილი ცა ჩემ ზევით და ზნეობრივი კანონი ჩემშიო...
ღვთის არსებობაში დარწმუნების შემდეგ, თუ კი დარწმუნდება ადამიანი, რომ ღმერთი არსებობს, იწყება ალბათ უფრო რთული გზა. იწყება ძიება იმისა თუ სად არის ჭეშმარიტი სწავლება ღვთის შესახებ...
ყველას თავის სიმართლე აქვს, ყველა მართლობას იჩემებს... და რა შეიძლება გახდეს ჩვენთვის ორიენტირი ანუ გზამკვლევი ჭეშმარიტების საძიებლად ამ ქვეყნად? ალბათ საყოველთაოდ მიჩნეული, ყველაზე ამაღლებული გრძნობა - სიყვარულისა, რასაც ჩვენ ყველანი განურჩევლად ეთნიკური თუ რელიგიური წარმომავლობისა მეტნაკლებად ვაღიარებთ როგორც უმაღლეს გრძნობად...
სხვადასხვა რელიგიური სისტემები თუ დოქტრინები, რომლებიც იქმნებოდა კაცობრიობის ისტორიაში უმეტესად გადმოსცემდნენ მშრალ სწავლებასა თუ მოძღვრებას რაღაც აბსტრაქტულ ჭეშმარიტებებზე... და თვით მქადაგებელი ამა თუ იმ მოძღვრებისა გახლდათ მხოლოდ მქადაგებლი... ქრისტეანობაში კი მქადაგებელი კი არ არის უბრალო მოაზროვნე ან და ადამიანთა ყურთასმენის მაამებელი, სულიერი სიამოვნებების მაძიებელი, არამედ, ქრისტე მამაზეციერის სიტყვაა ცოცხალი, ის არის მშობელი და მზრუნველი მამა კაცთა მოდგმისა, რომელმაც სული თვისი დადვა შვილთა მისთათვის... ის არის შეწირული და შემწირველი ჩვენი მოდგმისათვის, მან თავისი ღვთიური, ზეციური ჭეშმარიტება თავისი უხრწნელი სისხლით დაამოწმა... იგი ჯვარსეცვა ჩვენთვის და აღდგა მკვდრეთით...
გარდა ამისა დედამიწაზე არცერთ რელიგიას არცერთ მქადაგებელსა თუ მოძღვარს არასდროს ასეთი სიცხადით არ უუწყებია ჩვენთვის, რომ „ღმერთი სიყვარულია“, რომ უნდა გვიყვარდეს მტერი ჩვენი...
რა თქმა უნდა უამრავი არგუმენტები შეიძლება ითქვას ჭეშმარიტების დასამოწმებლად და უამრავი საწინააღმდეგოც შეიძლება ითქვას, მაგრამ თვით სიყვარულის კანონი გვაიძულებს რომ ვაღიაროთ ქრისტეანობა ერთადერთ, ჭეშმარიტ, ღმერთკაცის მიერ ნაბოძებ სარწმუნოებად...
და სწორედ დღევანდელი დღის სახარების საკითხავში თვით ქრისტე გვაუწყებს, რომ მის მიერ არს ცხოვრება, იგია წყარო სიცოცხლისა და იგია კარი სასუფევლისა .. ამას ამბობს უფალი; „მე ვარ კარი; ჩემ მიერ თუ ვინმე შევიდეს ცხონდეს“ .... „მე ვარ მწყემსი კეთილი; მწყემსმან კეთილმან სული თვისი დადვის ცხოვართათვის“ ხოლო „ვინც არ არის მწყემსი და ვისიც არ არიან ცხვრები, მომავალი მგლის დანახვისას მიატოვებს ცხვრებს და გარბის; მგელი კი წარიტაცებს და გაფანტავს ცხვრებს.“ ... ვინ იტყვის იმას, რომ ქრისტემ სული არ დასდო ჩვენთვის,.. ვინ იტყვის იმას რომ მან ჩვენ არ მოგვიძია და მიგვატოვა უპატრონოდ?! ... ვერავინ!! ...რადგანაც აქ ჩვენ დღეს ქრისტეთი ვდგავართ და ქრისტესმიერ ვდგავართ!!
ამიტომაც მუდამ უნდა გვახსოვდეს, რომ ხსნა მხოლოდ ქრისტესმიერაა შესაძლებელი, მხოლოდ ქრისტეთი გადავრჩებით, რამეთუ დაწერილია ფსალმუნთა წიგნში, რომ „ყოველნი ღმერთნი წარმართანი ეშმაკ არიან“...
და ჩვენ ვისმენთ რა ყოველ შაბათს თუ კვირას სახარებას ამბიონიდან, ღვთის სიტყვას ეკლესიიდან, ეს უნდა გახდეს ჩვენ ცხოვრების გზამკვლევი ...
ამიტომ ბედნიერია ის ვინც ღვთის სიტყვას ისმენს ეკლესიაში, რადგანაც აქ სული ღვთისა მასწავლებლობს, სული ღვთისა მღვდელმოქმედებს... რომლისა არს დიდება მამისა თანა და ძისა თანა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე... ამინ!
იღუმენი იოანე კავსაძე
No comments:
Post a Comment