ჩვენი პატრიარქი, ხშირად ბრძანებს ხოლმე ძველი რომაელების გამოთქმას „დრონი იცვლებიან და დროსთან ერთად ვიცვლებით ჩვენც“ო, ერშიც იტყვიან ხოლმე ჩვენთან, მსგავსადვე ამისა „ეხლა სხვა დრო არისო“ ... და მართლაც, სხვა დროა ახლა, თითქოს აჩქარდა ყველაფერი და გაიოლდა ყოფაც, მაგრამ სულიერი პრობლემები ისევ რჩება და იზრდება. დღევანდელი ჩვენი ყოფაცხოვრება, ისე როგორც არასდროს, გვკარნახობს, რომ ვიყოთ უფრო მიწიერნი ვიდრე სულიერნი. დღეს მთელს მსოფლიოში სულიერების დეფიციტია, რადგან ღვთის რწმენას კარგავენ ადამიანები. თანამედროვე მიღწევებმა მეცნიერებაში და ახალმა ტექნოლოგიებმა გააამპარტავნა ადამიანი და ისეა გაკადნიერებული რომ ღვთის არსებობას ეჭვის ქვეშ აყენებს. მან შეიქმნა ყველანაირი კომფორტი მიწაზე და ეხლა სურს ერთადერთი „ხელისშემშლელი“ - ღმერთი მოიშოროს თავიდან, რადგანაც უფალი ხელს უშლის მის აღვირახსნილ მისწრაფებებსა და ფანტაზიებს. დიახ, აღარაა ღმერთის ადგილი ხორციელი სიტკბოებით გამაძღარ ადამიანში და იგი ღმერთის არ არსებობის დაჯერებით ცდილობს დაიმშვიდოს საკუთარი თავი, რადგანაც ფიქრობს, რომ „თუ ღმერთი არ არის, ვინ არის ჩემი განმკითხველი...? … ყველაფერი დაშვებულია!“ ალბათ გაგახსენდათ დოსტოევსკის ნაწარმოებიდან ცნობილი გამონათქვამი „არ არის ღმერთი! ესეიგი ყველაფერი დაშვებულია!“ მაგრამ ვაი, რომ ცდება ის ვინც ასე ფიქრობს, ვაი, რომ მიწას ირჩევს ზეცის ნაცვლად ის ვინც ასე ფიქრობს.დღევანდელი სახარების საკითხავი რწმენას შეეხება. უფალი გვასწავლის, თუ როგორი შეუორგულებელი და მტკიცე რწმენა უნდა ჰქონდეს ადამიანს ღვთის მიმართ. ყოველგვარი ეჭვი სარწმუნოებაში აბრკოლებს ღვთისაგან მომდინარე სიკეთეს ადამიანზე. როდესაც მაცხოვარი მთავრის ასულის მკვდრეთით აღსადგენათ მიდიოდა, გზაში ავადმყოფმა დედაკაცმა შეახო ხელი მას სამოსელზე და თქვა გულში: “შეხოლოთუვახო სამოსელსა მისსა ვსცხოვნდე“ . გარდა იმისა, რომ არ ეეჭვება ღვთის სასწაული ამ დედაკაცს, მას აქვს განზრახვა კეთილი და საქმე ხილული - მან შეახო ხელი უფალს. ასევე ჩვენც უნდა ვისწავლოთ აქედან, რომ სარწმუნოება ღვთისა მაშინ იქნება ჩვენში ცოცხალი, როდესაც ჩვენ უფალს შევეხებით, როდესაც ჩვენ ვიცხოვრებთ ეკლესიურად, როდესაც ჩვენ გულით ვეზიარებით პატიოსანსა და უხრწნელსა ხორცსა და სისხლსა უფლისა ღვთისა და მაცხოვრისა ჩვენისა იესუ ქრისტესა. დღევანდელი სახარების საკითხავიდან ჩვენ კიდევ ვიგებთ რომ უფალი ყოველთვის მზადაა ჩვენზე კურნება მოიღოს. მთავრის ასულის განსაკურნავად და აღსადგენათ მიმავალი გზაზე,თითქოს შემთხვევით , შემხვედრ ავადმყოფ დედაკაცს კურნავს.
რწმენა საქმის გარეშე მკვდარია და არა რას არგებს ადამიანს, თუ მას კეთილი საქმეები არ ახლავს. წმ. იაკობ მოციქული ამბობს: „მიჩვენე მე სარწმუნოებაი შენი საქმეთაგან შენთა და მე გიჩვენო შენ საქმეთაგან ჩემთა სარწმუნოებაი ჩემი. შენ გრწამს ვითარმედ ერთ არს ღმერთი, კეთილად იქმ, და ეშმაკთაცა ჰრწამს და ძრწიან მისგან“ ანუ მხოლოდ ცოდნა იმისა, რომ ღმერთი არსებობს არ ყოფილა მაცხოვნებელი, მხოლოდ რწმენა ღვთისა, კეთილ საქმეთა გარეშე არ ყოფილა მაცხოვნებელი. ჩვენ ყოველ დღე უნდა ვწვრთნიდეთ საკუთარ თავს ღვთივსათნო საქმეებით, რათა მოვიპოვოთ რწმენა ცხოველი ჩვენს გულებში. ამ სულისკვეთების გამოძახილია წმ. ილია მართლის მიერ ნათქვამი „ყოველ დღესა შენს თავს ჰკითხე აბა დღეს, მე ვის რა ვარგე“ .
რწმენა ჭეშმარიტი ღვთისადმი არის ძირითადად წარმმართველი და მაცოცხლებელი ძალა არა მხოლოდ რომელიმე კონკრეტული პიროვნებისა, არამედ ერებისაც. ამის მაგალითია ჩვენი პატარა საქართველო, წინააღმდეგ შემთხვევაში ჩვენ ვერ ავხსნით, ჩვენი გეოგრაფიული მდებარეობის შემხედვარე, ჩვენს სასწაულებრივ გადარჩენას. ქრისტეს სარწმუნოება ჩვენი ერის სულია და მის გარეშე ვერ ვიარსებებთ. აქვე მინდა ვთქვა, რომ თითქმის არასდროს ვყოფილვართ ჩვენი სარწმუნოებით მოძალადენი, ჩვენთან ყოველთვის კარგად გრძნობდნენ თავს სხვა სარწმუნოების აღმსარებელნი, რადგანაც სწორად და კეთილად ესმოდათ ჩვენს წინაპრებს მცნება უფლისა, ღვთისა და ადამიანის სიყვარულის შესახებ. და როდესაც გვესმის ზოგჯერ ამა თუ იმ ადამიანის ურწმუნოება ან გნებავთ განდგომა ჩვენი სარწმუნოებისაგან, ძალიან სამწუხაროა.
დღეს კვლავაც, მოუწოდებს უფალი და ჩვენი ეკლესია მისი მწყემსმთავრის პირით, ეკლესიის გარეთ მყოფ ნათელღებულ თანამემამულეებს, „დამიბრუნდით! რადგან მე გამოგისყიდეთ თქვენ!“ (ისაია 1,18, 44,22). „განღებულ არს კარი სინანულისაი, შევიდეთ მას შინა, ძმანო შევინანოთ შეცოდებანი ჩვენნი, რათა მიერ გამოვიდეთ წმიდანი ხორცითა და განათლებულნი სულითა“ ...
დაწერილია, რომ უკანასკნელ ჟამს ბევრი ცდუნება იქნება მომდინარე ამა სოფლისგან, და მრავალნი მოვლენ ცრუწინასწარმეტყველნი და ცრუ მოძღვარნი, რათა აცდუნონ ადამიანები, ზოგიერთს აცდუნებენ სხვა ღმერთების არსებობით, ზოგიერთს ვითომდა ახალი აღმოჩენებით, ზოგიერთს კი საერთოდ ღმერთის არ არსებობით... ამისათვის გაფრთხილებთ დედაეკლესია ქრისტესმიერ საყვარელნო შვილნო, ნუ ცდუნდებით ბოროტისაგან, ,,დექით მტკიცედ და შეურყეველად“ სარწმუნოებაში, გქონოდეთ რწმენა ცხოველი ღვთისა კეთილ საქმეებთან ერთად და ,,იყვენით უკუე მეცნიერ, ვითარცა გუელნი, და უმანკონი ვითარცა ტრედნი.“ რათა გვრქვას ოდესღაც , უფალმა ღმერთმა ჩვენმა იესუ ქრისტემ, ცხოველსმყოფელი სიტყვები: ,,ნუ გეშინინ“ ... ,,სარწმუნოებამან შენმან გაცხოვნა შენ“ ამინ!
ღმერთმა დალოცოს გააერთიანოს და გაამთლიანოს ჩვენი საქართველო თვისი წყალობით! და ღმერთმა ღირსგვყოს მართლმადიდებლობისა სიტყვითა წარდგომად წინაშე მისსა, დღესა მას სიტყვისგებისა ჩვენისასა, ოდეს იგი მიაგებდეს თითოეულსა საქმეთა მათთაებრ!
ღმერთმა დაგლოცოთ, გაგახაროთ და გაკურთხოთ სარწმუნოებაში ყოვლადვე აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე.
ამინ!!!
ქრისტესმიერი სიყვარულით,მღვდელ-მონაზონი იოანე(კავსაძე).
ლოს-ანჟელესი, წმ.საბას სერბული მართლმადიდებლური ტაძარი, 18 ივლისი 2009წ.
No comments:
Post a Comment