გილოცავთ შობა-ნათლისღების დღესასწაულს!!! ჴმაჲ ღაღადებისაჲ უდაბნოსა: განჰმზადენით გზანი უფლისანი და წრფელ ყვენით ალაგნი მისნი. ხმობს დღეს წინაისწარმეტყველი მაღლისა წმ. იოანე წინამორბედი... განვამზადოთ მორწმუნენო ჩვენი გულები უფალთან შესახვედრათ, რადგან მოახლებულ არს ცათა სასუფეველი... ნათლისღების დღესასწაული ახლოვდება და გული ვერ იტევს ამ დიდი წყალობის სიხარულს. დღეს ჩვენი ეკლესია დღესასწაულობს ნათლისღების წინა კვირას და ამით მორწმუნეების სულიერ მზერას მიაპყრობს ამ უდიდესი დღესასწაულისაკენ, რათა წინასწარ გავიაზროთ ნათლიღების დიდი საიდუმლო და ჩავუღრმავდეთ მას. . .
გლოცავთ და გაკურთხევთ ამ სიხარულში...
დღეს მსურდა თქვენი ყურადღება გამემახვილებინა უწმინდესის საშობაო ეპისტოლის რამოდენიმე ასპექტზე...
წლევანდელი საშობაო ეპისტოლე უწმინდესისა და უნეტარესის, როგორც ყოველთვის, ზედმიწევნით ზუსტად ასახავს ჩვენი სინამდვილის ავკარგიანობას და ასევე მისით ჩვენ თითქოს მთელი წლის სამოქმედო გეგმას ვიღებთ სულიერი მოღვაწეობისათვის.
ამ ეპისტოლეს ბევრი გამოხმაურება მოჰყვა საზოგადოებაში, ზოგი რას ჰხედავდა მასში და ზოგი რას. ჩვენ მორწმუნე ქრისტიანებს გვევალებოდა, ეს ეპისტოლე საკუთარ თავთან მიმართებაში გამოგვეკვლია და გვეპოვა იქ, ის ადგილები, სადაც საუბარია ადამიანის სულიერი ცხოვრების წესზე...
მე არვიცი რამდენმა თქვენთაგანმა მოახერხა ეს , მაგრამ მე დღეს მინდა გესაუბროთ, ორიოდ სიტყვით ჩვენს ურთიერთობებზე და ერთმანეთთან დამოკიდებულებებზე.
ადამიანი სიყრმიდანვე შედის გარესამყაროსთან აქტიურ ურთიერთობაში და იგი სწავლობს ცხოვრებას ნაბიჯ-ნაბიჯ. ბევრ ჩვენთაგანს მოგვიწია ცხოვრებამ საბჭოთა კავშირში, რაც დამეთანხმებით ჩვენი არჩევანი არ იყო. იქ, სადაც უღმერთობას ქადაგებდნენ, პარალელურად ჩვენი მსოფლმხედველობა ყალიბდებოდა, მაგრამ მიუხედავად ამისა უფალი ჩვენ გვაწვდიდა სულიერ საზრდოს სხვადასხვა საშუალებებით; კეთილშობილ მეცნიერთა და ხელოვანთა მეშვეობით, ოჯახური კეთილი ტრადიციებისა, თუ კეთილშობილ მასწავლებელთა მეშვეობით, სკოლაში აგიოგრაფიული ნაწარმოებების საშუალებებით თუ ცალკეულ ზნეობრივ პიროვნებათა მაგალითებით,... და ჩვენ მეტნაკლებად ვისწავლეთ მარჯვენისა და მარცხენის გარჩევა, კეთილისა და ბოროტის გარჩევა... მაგრამ არსებობს ისეთი რამ, რაც ვერანაირი საშუალებით ვერ ისწავლება ვერსად, გარდა მხოლოდ ეკლესიისა... ესაა სულიერი ცხოვრება... სულიერი ურთიერთობები... ამას მხოლოდ ეკლესიაში სწავლობენ ან ეკლესიასთან არსებულ სამრევლო სკოლებში... სწორედ ამაზე ბრძანა პატრიარქმა საშობაო ეპისტოლეში, რომ: „... აუცილებელია ისეთი საგნის შემოღებაც, რომელსაც, ძირითადად, აღმზრდელობითი დანიშნულება ექნება. ეს საგანი ისევე უნდა ისწავლებოდეს როგორც სხვა საგნები, მაგ: ისტორია, ფიზიკა, ლიტერატურა, მათემატიკა. . ., რათა მომავალი თაობა მოვამზადოთ ცხოვრებისათვის. იგი უნდა მოიცავდეს ურთიერთობის კულტურას ოჯახში და ნათესავებთან, ურთიერთობას მეგობრებთან და თანატოლებთან, უფროს და უმცროს თაობასთან, აქ უნდა ისწავლებოდეს საზოგადოებრივი თავშეყრის ადგილებსა და სუფრასთან ქცევის წესები, რთული სიტუაციების დაძლევის გზები და, რა თქმა უნდა, ცოდნისა და შრომის სიყვარული“. ამას კი, პროკურორები და პოლიციელები ვერ ასწავლიან სკოლებში... ამას სჭირდება ზნეობრივად გამართული ინსტიტუტის ზედამხედველობა, სადაც სიკეთეს ქადაგებენ, სადაც სიყვარულს ასწავლიან...
მოკლედ, შორს რომ აღარ წავიდეთ, ჩვენი აქაური, ასე ვთქვათ, ემიგრაციაში ყოფიდან და ყოველდღიურობიდან გამომდინარე მე თქვენს ყურადღებას მივაპყრობ ჩვენს ურთიერთობებს, როგორ უკვე აღვნიშნე ეს ზემოთ...
ბევრჯერ გვითქვამს და მგონი ვთანხმდებით იმაზე, რომ ადამიანი რთული არსებაა და მის ნებასა და მოქმედებას შორის უთანხმოებაა ხშირად, რაც გამოწვეულია იქედან რომ ადამიანი სრულად ვერ ფლობს საკუთარ თავს, მისი ნება ვერ ხელმწიფობს მისავე მოქმედებაზე და ეკლესიაში ჩვენ სწორედ ამასაც ვსწავლობთ - საკუთარი თავის ფლობას...
როგორც ამას მოციქულები და წმ. მამები ამბობენ, ყველაზე ძნელი ენისა და კუჭის მოთვინიერება ყოფილა... ერთი სულს აღაგზნებს, მეორე კი ხორცს, და ეს ორივე ერთმანეთს აღაგზნებენ... წმ. იაკობ მოციქული ამბობს „... ყოველივე ბუნებაჲ მჴეცთა და მფრინველთაჲ და ქუეწარმავალთაჲ და მცურვალთაჲ დაიმწყსების და დამწყსილ არს ბუნებასა ქუეშე კაცთასა. ხოლო ენაჲ კაცთაჲ ვერვის ჴელ-ეწიფების დამწყსად, დაუპყრობელი ბოროტი, სავსე გესლითა მაკუდინებელითა, რამეთუ მით ვაკურთხევთ ღმერთსა და მამასა. და მითვე ვსწყევთ კაცთა, რომელნი მსგავსად ღმრთისა შექმნულ არიან.“ და ამიტომაც გვმოძღვრავს მაცხოვარი და გვაფრთხილებს რომ: „ყოველი სიტყუაჲ უქმი რომელსა იტყოდიან კაცნი, მისცენ სიტყუაჲ მისთჳს დღესა მას სასჯელისასა. რამეთუ სიტყუათა შენთაგან განჰმართლდე და სიტყუათა შენთაგან დაისაჯო.“(მათე 12, 36,37) ე.ი ყველა ადამიანი ღვთის სამსჯავროზე ყოველი უქმი სიტყვისათვის განიკითხება. წარმოიდგინეთ, რაოდენ რთული იქნება სიტყვისგება ყოველი უქმი სიტყვისათვის ღმერთთან და რაოდენ, გაცილებით, ამაზე უფრო, რთული იქნება, მაგალითად, ჭორაობისათვის სიტყვისგება უფალთან... რა შედის ჭორაობაში; განკითხვა, დასმენა, შური, ტყუილები და ხანდახან სიმართლის უტრირება... ამბობენ, რომ ჭორაობენ ეშმაკები, როდესაც ადამიანის ცდუნებასა და ბოროტებას განიზრახავენო... იუდაც ეჭორავა ქრისტეს ჯვარმცმელებს და შემდეგ დაასმინა თავისი მოძღვარი - მაცხოვარი, უფალი ჩვენი იესუ ქრისტე...
ჩვენც გვმართებს დაფიქრება ამაზე, რომელიმე მათგანს ხომ არ ვემსგავსებით უქმსიტყვაობისას, ჭორაობისას?...
ენა და სიტყვა მოგვეცა იმისათვის, რომ მუდამ სიტკბო და სიწმინდე მოედინებოდეს ჩვენი ბაგეებიდან, მუდამ ვაკურთხოთ, დავლოცოთ, მოვესიყვარულოთ სიტყვით ერთმანეთს... ღმერთი ვადიდოთ და ვუგალობდეთ მას!!!
ასევე ძნელად მოსარევია კუჭიც, უფრო სწორად კი ნაყროვანებისა და გემოთმოყვარების ვნება. საჭმლით სავსე ადამიანს, ღვთიური სული ვერ აღავსებს. წმ. ნილოს სინელი ამბობს: როგორც „ჭუჭყიანი სარკე ზედმიწევნით ვერ გადმოსცემს არეკლილ გამოსახულებას, ისე სიმაძღრით დასუსტებული აზროვნება ვერ იტევს თავის თავში ღვთიურ მეცნიერებას“-ო, ანუ საკვების მიღება პირდაპირ კავშირშია ჩვენს სულიერ მდგომარეობასთან...
ამიტომაც მძიმეა ვნებების ტყვეობაში ყოფნა, შფოთი და მოუსვენრობა არ სცილდება ვნებებით სავსე ადამიანს და ამასვე აფრქვევს ირგვლივ...
წმ. პავლე მოციქული ამბობს: „ხოლო თქვენ, ძმანო, თავისუფლებისთვისა ხართ მოწოდებულნი, მაგრამ ხორციელ განცხრომას ნუ მოახმართ თავისუფლებას, არამედ სიყვარულით ემსახურეთ ერთმანეთს. რადგანაც მთელი რჯული ერთ მცნებაში მდგომარეობს: „გიყვარდეს მოყვასი შენი, ვითარცა თავი შენი“. მაგრამ თუ ერთიმეორეს კბენთ და ჭამთ, ფრთხილად იყავით! სულაც არ მოსპოთ ერთმანეთი.“ ჰოდა, მე ვამბობ: სულიერად იარეთ და ნუ ცდილობთ აღასრულოთ ხორცის სურვილი“...
ყოველი მორწმუნე ქრისტიანი სახარებიდან და ეკლესიიდან უნდა სწავლობდეს ცხოვრებას, ერთმანეთთან ურთიერთობებსა და დამოკიდებულებებს. ყოველი ჩვენთაგანი უნდა უფრთხილდებოდეს ერთმანეთს და უნდა გვერიდებოდეს ერთმანეთის, რათა დაცული იყოს ჩვენი ურთიერთობები... ამისათვის საჭიროა აღვასრულოთ უფლის ის მცნება, რომელიც ჯერ კიდევ ძველი აღთქმის დროს გაისმა: „მოიხსენე დღე იგი შაბათი და წმიდა-ჰყავ იგი: ექვს დღე იქმოდე, და ჰქმნე მათ შინა ყოველივე საქმე შენი, ხოლო დღე იგი მეშვიდე შაბათი არს უფლისა ღვთისა შენისა.“ ე.ი. რაც არ უნდა ხდებოდეს, ადამიანმა კვირაში ერთი დღე მაინც უნდა გამონახოს ეკლესიაში მისასვლელად და სალოცავად, ეს არის აუცილებელი პირობა სულიერი ცხოვრებისა... ნურავინ მოიმიზეზებს საეკლესიო ენის, ძველი ქართულის არცოდნას, რადგანაც ფუჭი იქნება ეს... „უფალო შეგვიწყალენ“ ხომ გვესმის?... ამ სიტყვებმა უნდა აღგვამაღლოს ზეციურ მსახურებაში, ამ სიტყვებმა უნდა შეგვაბრუნოს ჩვენი გულის წიაღში ღვთის მოსაძებნათ, ამ სიტყვებით უნდა შევიდეთ ჩვენს სულში და გამოვუკეტოთ კარი ამ სოფელს ღვთისმსახურებისას... რაც საჭიროა რომ მოსწვდეს შენს სულიერ სმენადობას, იმას ყოველთვის გაიგებ... სულ რომ არაფერიც არ გაიგო ეკლესიაში და უბრალოდ იდგე, ესეც გეყოფა დასაწყისისთვის, რადგანაც ეკლესიაში ღვთისაგან უსულო საგნებიც კი სულიერდებიან და მადლს იღებენ და ნუთუ შენ ვერ მიიღებ მადლსა და წყალობას ადამიანო?
დიახ, როგორც ფიზიკური საზრდოს გარეშე ადამიანის სხეული ვერ გაძლებს, ისე სულიერი საზრდოს გარეშე სული უკვდება ადამიანს. და ბოლოს კვლავაც გაგიმეორებთ წმ. პავლე მოციქულის სიტყვებს : „სიყვარულით ემსახურეთ ერთმანეთს. რადგანაც მთელი რჯული ერთ მცნებაში მდგომარეობს: „გიყვარდეს მოყვასი შენი, ვითარცა თავი შენი“... და ეს სიყვარული გასწავლით რჯულსაც და ცხოვრებასაც...
ღმერთმა დაგლოცოთ და გაკურთხოთ ღვთივსათნო ერთობაში!!!
ქრისტესმიერი სიყვარულით,
იღუმენი იოანე (კავსაძე)
სან ფრანცისკო 2010 წელი
No comments:
Post a Comment